DWOREK NA RYBAKACH, 1916

Malarz, grafik, scenograf, pedagog. Współpracował jako dekorator Warszawskich Teatrów Rządowych, praktykując u Józefa Guranowskiego. Według jego własnych wspomnień wskazówek udzielał mu także Wojciech Gerson. W latach 1902-1905 studiował w krakowskiej Akademii u Józefa Unierzyskiego i Teodora Axentowicza, a w latach 1911-1912 kontynuował studia pod kierunkiem Leona Wyczółkowskiego, Jacka Malczewskiego. Członek TZSP i stowarzyszenia Pro Arte. Pracował także jako ilustrator w czasopismach satyrycznych i nauczyciel rysunku. Uczestnik wojny 1920 roku. Wielokrotnie eksponował swoje prace na wystawach w kraju oraz za granicą (Węgry, Wielka Brytania, USA). Malował akwarele, rzadziej posługiwał się olejem, oraz wykonywał litografie. Główną tematyką jego prac były widoki starych miast - Warszawy, Krakowa, Lublina, Wilna, po wojnie także Ziem Odzyskanych. W latach 30-tych zajmował się także malarstwem ściennym; wykonał m.in. polichromie w prezbiterium kościoła św. Katarzyny na Służewcu (1938) oraz w kościele Matki Boskiej Zwycięzkiej na Kamionku (po 1945). Autor wydanych w 1954 roku wspomnień Przy lampce naftowej: Wspomnienia o dawnej Warszawie, Krakowie, wędrówkach z farbami, spotkanych ludziach 1882-1952: "Mają one (litografie) dużą wartość dokumentalną, choć ich twórca nie ograniczał się do obiektywnego zanotowania wyglądu zabytku, wprowadzając nastrój pełen refleksji i sentymentu. Fasady budynków wyłaniają się często zza mgieł, narysowane krzywą linią, robią wrażenie jak gdyby poruszonych. W niespokojnym kapryśnym konturze, zamykającym plamę barwną, można doszukac się echa secesji". cyt. za: Słownik Artystów Polskich IS PAN. Na posesji przy ulicy Rybaki 27 znajdowały się dwa drewniane dworki z gankami. Pierwszy, przedstawiony na litografii, pięcioosiowy o charakterystyczym dachu naczółkowym, zburzony został przed 1935 rokiem, lub nawet pod koniec lat 20-tych. W roku 1928 posesja nabyta została przez architekta Stefana Domaradzkiego, który przebudował drugi dworek na własne potrzeby mieszkalne (budynek ten przetrwał do Powstania Warszawskiego).