DOROŻKA, 1926

Praca posiada opinię Pana M. W. Chmurzyńskiego
Bruno Schulz w liście-wywiadzie, udzielonym Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi, tak pisał o motywie dorożki, która stale powracała w jego twórczości: "Jeszcze nie umiałem mówić, gdy pokrywałem już wszystkie papiery i brzegi gazet gryzmołami, które wzbudzały uwagę otoczenia. Były to z początku same powozy z końmi. (...) Widok konia dorożkarskiego nie stracił po dziś dzień dla mnie na fascynacji i wzburzającej mocy." (J. Ficowski, Regiony wielkiej herezji i okolice. Bruno Schulz i jego mitologia, Sejny 2002, s. 460.

Bruno Schulz - znany przede wszystkim jako pisarz, autor Sklepów cynamonowych (1934) i Sanatorium pod klepsydrą (1937), był jednocześnie malarzem, grafikiem i rysownikiem. Zaraz po maturze, w roku 1910, podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki we Lwowie, nie ukończył ich jednak, m.in. ze względu na kłopoty zdrowotne i wydarzenia wojenne. Od 1924 pracował jako nauczyciel rysunków w gimnazjum w Drohobyczu. Twórczość plastyczna Schulza - tematyką i szczególnym, onirycznym nastrojem - wiąże się z jego twórczością pisarską; niektóre rysunki są ilustracjami do własnych utworów. Artysta ilustrował też pierwsze wydanie Ferdydurke W. Gombrowicza. W latach 1920-1922 - w technice cliché-verre - wykonał cykl ponad dwudziestu rycin o specyficznym, erotycznym charakterze zebranych w Xsiędze Bałwochwalczej. Tworzył także obrazy olejne, ale te prace, dziś zaginione, znane są przeważnie tylko z dawnych fotografii. Jedynym zachowanym płótnem jest Spotkanie (1920), obraz, który stosunkowo niedawno pokazał się na rynku antykwarycznym, a następnie trafił do zbiorów warszawskiego Muzeum Literatury. W latach dwudziestych i trzydziestych artysta kilkakrotnie pokazywał swoje grafiki i obrazy, m.in. na wystawach w warszawskiej Zachęcie (1922), w TPSP we Lwowie (1922), w Wilnie (1923), we Lwowie i Truskawcu (1930), w TPSP w Krakowie (1931).