Physichromie No. 2523, 2005 r.

POCHODZENIE:
- Sala Trasnoche Arte Contacto, Caracas
- kolekcja prywatna, Caracas
- Christie’s, Nowy Jork
- kolekcja prywatna, Polska
- Desa Unicum, Warszawa
- kolekcja prywatna, Polska

WYSTAWIANY:
- “50 x 50 Carlos Cruz-Diez”, Sala Trasnoche Arte Contacto, Caracas,
listopad 2006 - styczeń 2007

LITERATURA:
- 50 x 50 Carlos Cruz-Diez, katalog wystawy indywidualnej w Sala Trasnoche Arte Contacto, Caracas 2006, s. 33 (il.)

Tytuł pracy – „Physichromie” – odnosi się do kluczowych kwestii w twórczości wenezuelskiego artysty Carlosa Cruz-Diaza, czyli zarówno zainteresowania fizjologią widzenia, jak i fizycznymi aspektami powstawania barw. Od lat na drewnianych płytach artysta umieszcza rytmicznie osadzone panele wykonane z PCV, używa linii, ponieważ traktuje je jako formę pozbawioną symboliki i pretendowania do anegdotyczności, pozwalającą na wyłączne skupienie się na kwestii koloru. Następnie aplikuje kolor zarówno na boczne powierzchnie listewek, jak i interwały między innymi. Jego obrazy tworzone przy użyciu zaledwie kilku kolorów sprawiają wrażenie, że artysta operował znacznie szerszą paletą barwną; iluzja niuansowania kolorów ma zawsze miejsce w oku oglądającego. Jego program artystyczny Marta Smolińska streściła następująco: „Wenezuelski twórca podkreśla, że niestabilność koloru i jego rozedrganie oddaje ducha naszej opoki – kiedy w przeciwieństwie do ludzi poprzednich stuleci, a zwłaszcza średniowiecza – nie oczekujemy wieczności, lecz czegoś efemerycznego i ulotnego” (Julian Stańczak. Op-art i dynamika percepcji [red.] Marta Smolińska. Warszawa 2014, s. 93).
Wkład artystów pochodzących z Ameryki Łacińskiej w kształtowanie się powojennego obrazu sztuki z nurtu op-artu, sztuki kinetycznej jest niepodważalny, jednak wciąż niedoceniony w dostatecznym stopniu. W samej Wenezueli, z której pochodzi także Carlos Cruz-Diez, tworzyli także tacy twórcy, jak Jesús Rafael Soto czy Alejandro Otero, wszystkich trzech artystów łączy podobieństwo w wizualnej formie.
Artysta urodził się w Caracas w Wenezueli w 1923 roku, swój talent ujawnił już jako małe dziecko, studiując otaczający go świat, wykonywał swoje pierwsze rysunki. W wieku siedemnastu lat podjął decyzję o poświęceniu się sztuce i zapisał się do szkoły sztuk pięknych. Aby sfinansować swoje studia, dorabiał jako grafik oraz twórca komiksów. W 1945 obronił się, w czasie tych pięciu lat studiował prace Georgesa Seurata i Josefa Albersa, artystów, którzy zasłynęli dzięki swym eksperymentom z percepcją widzenia, analizom relacji pomiędzy poszczególnymi barwami.
Podróż do Europy odbył po raz pierwszy w 1955 roku, początkowo zamieszkał w miejscowości położonej blisko Barcelony, skąd z łatwością mógł dotrzeć do Paryża. Obracając się w tamtejszym środowisku artystycznym, doszedł do wniosku, że jego przemyślenia dotyczące kompozycji i barwy, bliskie są myśleniu innych twórców z najróżniejszych krajów. Decydując się na powrót do Wenezueli, sądził, że tam właśnie łatwiej mu będzie wypromować swoją twórczość niż na Starym Kontynencie, gdzie, wydawało się, do podobnych wniosków doszło już wielu artystów przed nim. Jednak pierwsza indywidualna wystawa młodego twórcy, która miała miejsce w 1959 roku, utwierdziła go w przekonaniu, że lokalna publiczność wciąż nie jest w pełni przygotowana na percepcję sztuki z nurtu op-artu.
Ekspozycja artysty miała miejsce w rok po zakończeniu dyktatorskich rządów, które nastąpiły po przewrocie wojskowym w 1948 roku. Rządy ostatniego z przywódców związane były ze wzrostem gospodarczym. W tym samym czasie kultura zaczęła się zmieniać z powodu industrializacji i urbanizacji, która była bezpośrednio związana z eksportem ropy. Nowy kontekst polityczny miał wpływ na ukształtowanie się nowej publiczności, otwartej na dokonania sztuki nowoczesnej. Artyści także w owym okresie byli w znacznym stopniu wspierani przez rząd, a także zatrudniani przez duże korporacje, które często miały powiązania ze Stanami Zjednoczonymi. Sztuka artystów nawiązujących do dokonań zachodnich cieszyła się dużą popularnością wśród elit i ceniona była przede wszystkim ze względu na asocjacje z prestiżem, ale także brak odwołania do kwestii politycznych.
Od 1960 roku artysta na stałe zamieszkał i zaczął tworzyć w Paryżu, wtedy też jego kariera nabrała tempa. W 1961 brał udział w pierwszej znaczniejszej wystawie prezentującej dokonania tak zwanej sztuki kinetycznej, która miała miejsce w Stedelijk Museum w Amsterdamie, następnie, w 1964, pokazał swoje prace na wystawie „Mouvement 2” w paryskiej Galerie Denise René i w kolejnym roku na kluczowej wystawie dla op-artu – „The Responsive Eye” w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Współcześnie jego pozycja jako pioniera sztuki kinetycznej i optycznej jest ugruntowana, co odzwierciedlają wysokie ceny, jakie osiągają jego prace na zagranicznych aukcjach. Artysta zajmuje się także teorią sztuki, a precyzyjniej teorią barw, dlatego jego obrazy od lat odzwierciedlają nieustannie zmieniającą się, efemeryczną i ruchliwą naturę kolorów.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.