BIBOSZ I JEGO ZAGNIEWANA ŻONA, 1890

Rzeźby te w wersji kamiennej znajdują się nad wejściem południowym do "Piwnicy świdnickiej" Starego Ratusza we Wrocławiu. Napis na pucharze trzymanym przez bibosza to niemiecka nazwa tego pucharu, wykonanego ze szkła, używanego w piwiarni ratuszowej w XVII i XVIII w.

Niemiecki rzeźbiarz. W latach 1870-1877 studiował rzeźbiarstwo w Dreźnie i Wiedniu. Po studiach od 1881 pracował głównie w Dreźnie, sporadycznie w Berlinie, a w 1886 przeprowadził się do Wrocławia, gdzie wykonał szereg rzeźb na budynkach. Do jego głównych dzieł tego okresu należy sześć (z dziesięciu) rzeźb na południowej elewacji ratusza oraz grupa nad wejściem do Piwnicy Świdnickiej w tymże ratuszu (1890-1891), neobarokowe figury Atlantów i cały portal budynku Sejmu Śląskiego z 1892, figury alegoryczne głównej siedziby poczty wrocławskiej z 1885-1886, wielki pomnik cesarza Wilhelma I na koniu wraz z grupą rzeźb towarzyszących z 1896 r. Oprócz tego w 1904 r. wykonał dla Gdańska pomnik poświęcony żołnierzom Prus poległym w wojnach z Danią, Austria i Francją. Wykonał też liczne rzeźby wolno stojące z brązu, w tym Pocałunek Sfinksa z 1880 i Obelisk (przed 1899) (obie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu).