Przypowieść o uczcie królewskiej, 1639

Podobnie jak w przypadku następnego obrazu, mamy tutaj do czynienia z niewątpliwym i charakterystycznym dziełem znanego holenderskiego twórcy Joosta Cornelisz`a Droochsloota (w obu przypadkach cechy stylowe znajdują zadowalające potwierdzenie w sygnaturach, z pewnością autentycznych, dobrze osadzonych w warstwach malarskich). Był on malarzem i rysownikiem, od 1616 odnotowanym jako mistrz w gildii malarzy w Utrechcie. Tworzył obrazy rodzajowe, historyczne i religijne, weduty, widoki architektury i wiejskie, a także pejzaże zimowe. W jego pracowni studiował syn, Corneli(u)s Droochsloot i wybitny malarz rodzajowy Jacob Duck. W scenie tej artysta koncentruje się na przedstawieniu najbiedniejszych, upośledzonych warstw społeczeństwa Północnych Niderlandów, dając wyraz powszechnemu ówcześnie wśród zamożnych (którzy byli nabywcami takich malowideł) przeświadczeniu o konieczności niesienia pomocy ubogim poprzez najróżniejsze przedsięwzięcia charytatywne. Tego rodzaju dzieła powstawały często na zamówienie różnych instytucji municypalnych, takich jak przytułki, szpitale i hospicja. Właśnie w takim duchu, w niekonwencjonalny sposób, wykorzystuje Droochsloot znaną z Nowego Testamentu przypowieść Chrystusa o uczcie królewskiej, łącząc wątki z obu dotyczących jej przekazów: Ewangelii śś. Mateusza i Łukasza. W zasadniczej swojej części ta interpretacja bliższa jest Ewangelii według Łukasza: "Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: Przyjęcie, bo już wszystko jest gotowe. Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać (??) Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze:«Wyjdę co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych!»"