Portret kobiety w czerwieni, 1950 r.

W roku 1918 rozpoczął naukę w prywatnej szkole malarstwa K. Krzyżanowskiego w Warszawie. Następnie, w latach 1923-1926, kształcił się w warszawskiej Szkole Sztuk Plastycznych pod kierunkiem T. Pruszkowskiego. Po kilkuletnim pobycie w Katowicach powrócił do Warszawy, by kontynuować naukę u Pruszkowskiego. W 1938 roku na stałe przeprowadził się do Wisły na Śląsku Cieszyńskim. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych oraz Związku Polskich Artystów Plastyków. Wystawiał w galeriach w całej Polsce, m.in. w Warszawie, gdzie w roku 1936 otrzymał srebrny medal za portret gen. Józefa Ludwika Zająca. Miał również kilka wystaw indywidualnych, m.in. w Krakowie, Katowicach i w Gdyni. Kuryatto malował głównie kobiece portrety, między innymi sportretował swoją żonę Leonię Dziewicką, a także wnuczkę Juliusza Kossaka, Zofię Kossak - Szczucką. Był także twórcą licznych pejzaży, głównie ze Śląska, Kazimierza Dolnego, Krzemieńca oraz okolic Wisły. Posługiwał się techniką olejną, niekiedy także temperą i pastelem.