SANIE PRZED ZAGRODĄ

W 1911 roku zapisał się do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Możliwe, że w latach 1913-17 uczęszczał do pracowni W. Kossaka, dla którego później, na początku lat dwudziestych, przygotowywał podmalówki do obrazów. W swoich pracach inspirował się, zarówno pod względem formalnym jak i podejmowaną tematyką, malarstwem polskich monachijczyków - Alfreda Wierusza-Kowalskiego, Józefa Brandta i Józefa Chełmońskiego. Malował sceny z polowań, rozpędzone zaprzęgi, wypadki w podróży, sanny, a także sceny batalistyczne. W wielu swoich kompozycjach prezentował niemal werystyczne podejście do natury, tworząc sugestywne iluzje rzeczywistości. Brał udział w wystawach w Lublinie w 1922 roku, w Warszawie, w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w latach dwudziestych, a także w wielu wystawach ukazujących dorobek polskich malarzy w różnych miastach (na przykład w Katowicach, w Częstochowie, w Gdyni, w Kaliszu).