Sanna, 1931 r.

Prezentowany obraz to redakcja popularnej sceny - wyjazdu na polowanie bądź po prostu na przejażdżkę saniami. Czesław Wasilewski z zamiłowaniem ją przedstawiał, jako że pozwalał ona przedstawić w ruchu konie jadących w stronę widza. Znany między innymi z twórczości Chełmońskiego zabieg został tu umiejętnie wyzyskany przez malarza - zwierzęta sprawiają wrażenie mających zaraz przebić lico obrazu. Wasilewski jawi się na tym obrazie jako zdolny kolorysta. Z niezwykłym wyczuciem wydobył na tle bieli śniegu żywe kolory ludowych kobiecych strojów.
Malarstwo Czesława Wasilewskiego właściwie zawsze cieszyło się niesłabnącym zainteresowaniem miłośników sztuki. Artysta nie odebrał akademickiego wykształcenia - począwszy od 1911 roku jedynie przez jakiś czas studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Prawdziwą szkołą i doświadczeniem, które zdecydowało o charakterze jego twórczości była paroletnia współpraca z Wojciechem Kossakiem (lata 1913-17). O tym, że współpraca była bliska świadczyć może fakt, że przynajmniej na początku lat 20. zajmował się przygotowywaniem podmalówki do obrazów mistrza. W tematycznym repertuarze Wasilewskiego dominują zaprzęgi, sanny, trojki, ułańskie patrole, wyjazdy na polowania, napady wilków, kuropatwy, łosie czy dziki w lesie. Słowem - wszystko to z czym kojarzona jest twórczość polskich monachijczyków. Zdarzało się tez jednak Wasilewskiemu malować martwe natury.

Zanny również jako Ignacy Zygmuntowicz. Działał w Warszawie. Najczęściej malował efektowne zaprzęgi, sanny, sceny batalistyczne, zimowe pejzaże, sceny z polowań. Wykorzystywał z talentem malarskie osiągnięcia polskich malarzy uczących się w monachijskiej akademii oraz zręcznie nawiązywał do stylu malarskiego Wojciecha Kossaka. Równocześnie w wielu swoich kompozycjach prezentował trochę odmienne, niemal werystyczne podejście do natury, tworząc sugestywne iluzje rzeczywistości. Brał udział w wystawach w Lublinie w 1922 roku, w Warszawie, w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w latach dwudziestych, a także w wielu wystawach ukazujących dorobek polskich malarzy w różnych miastach (na przykład w Katowicach, w Częstochowie, w Gdyni, w Kaliszu). Obecnie jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, w muzeach w Łańcucie, Lesznie i w Łodzi.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.