PEJZAŻ Z WILEŃSZCZYZNY, 1942

Szkołę średnią ukończył w Dźwińsku. W 1912 przyjechał do Petersburga, gdzie niebawem rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych. W 1920 wystawił swoje prace po raz pierwszy w Rydze w Towarzystwie Niezależnych. W latach 1926-1929 studiował pod kierunkiem Aleksandra Szturmana na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, z którego artystycznym środowiskiem był związany. Należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, był także pierwszym wiceprezesem Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Malarzy. Wystawiał w Wilnie oraz na dorocznych salonach Zachęty w Warszawie. Miał tutaj dwie indywidualne wystawy w 1929 i 1934 roku. Wystawiał także w Moskwie i na Litwie, w latach 1954, 1962, 1970 i 1975 miał indywidualne wystawy. Malował przede wszystkim pejzaże z Wilna i Wileńszczyzny, a po wojnie także znad morza. Tworzył również portrety oraz sceny rodzajowe.