KLEOPATRA, 4 ćw. XIX w.

DUCOMMUN DU LOCLES Daniel David-Henri-Joseph
Rzeźbiarz francuski. Studiował od 1821 roku w paryskiej Ecole des Beaux-Arts u Bosio i Cortota, a od 1839 wystawiał swoje prace na Salonie, zdobywając medale (m.in. w roku 1841). W roku 1847 wykonał marmurowy posąg Kleopatry, eksponowany na Salonie, a następnie podarowany przez artystę rodzinnemu miastu. Rzeźba cieszyła się ogromną popularnością - w latach 50-tych XIX wieku wykonano także jej kopie w brązie na zamówienie państwowe - jedna z nich eksponowana była na Wystawie Światowej w 1855 roku (obecnie w Muzeum Sztuk Pięknych w Marsylii), a inna w ogrodzie Tuileries w Paryżu. Mniejsze wersje w brązie zaczęto odlewać w słynnej francuskiej odlewni Barbedienne. Autor zasłynął także wykonaniem biustów portretowych oraz rzeźb monumentalnych: pomnika hrabiego Raimbaud II dla miasta Orange (1846; również nagrodzony na Salonie), personifikacji Muzyki - dla nowego skrzydła Luwru (1856) oraz fontanny dla Nantes z siedmioma posągami przedstawiającymi miasto Nantes, Loarę oraz jej pięć dopływów (1865). Około roku 1865 porzucił sztukę, zajmując się prawie wyłącznie sprawami finansowymi i administracją, a w roku 1870 mianowany został Głównym Skarbnikiem Departamentu Wogezów. Po roku 1875 wykonywał sporadycznie biusty portretowe.