Anielica, 2014 r.

Malarstwo Daniela Pieluchy przez krytyków sztuki określane jest mianem 'nadrealizmu polskiego'. W swoich pracach artysta łączy pejzaże idyllicznej, swojskiej wsi z elementami fantastycznymi, nadprzyrodzonymi i nierzeczywistymi. Wzoruje się na artystach Młodej Polski i ich zwyczajem wplata w narracyjny kontekst obrazów baśniowe postaci, zaczerpnięte ze słowiańskich legend i przekazów ludowych: rusałki, dziwożony, często także satyry i centaury. Jerzy Madeyski pisał: "(...) Pytania, nieustające pytania o treść, o przesłanie, połączone ze świadomością, że dotyczy ona z całą pewnością naszych, polskich, spraw, gdyż artysta jest przepojony polskością i żyje nią, czerpie z naszych tradycji i naszej sztuki. I potrafi je rozwijać zachowując przy tym pełną indywidualność, bo rację miał Gombrowicz, pisząc 'Sztuka jest wyniesieniem własnej, partykularnej, nawet zaściankowej prywatności do wymiaru wszech-, do wymiaru kosmicznego...'
Warsztat Daniela Pielucha może zadowolić najbardziej nawet wybrednego konesera, zaś artystyczna biegłość, mistrzowskie opanowanie rzemiosła jest samo w sobie cenną i coraz częściej doceniana wartością estetyczną. Artysta stosuje warsztat chromatyczny, co oznacza, ze posługuje się na prawach iście renesansowej koordynacji rysunkiem, będącym 'uczciwością sztuki' i wyrazem zainteresowania kształtem rzeczywistości - w czym nic dziwnego, zważywszy, że jest z wykształcenia grafikiem, który przeszedł na pozycje peintre-graveura, malarza-grafika - i niosącą oraz kształtująca emocje barwą i światłem o wyraźnie postimpresjonistycznej genezie, (a należy przypomnieć, że postimpresjonizm, zwany również 'polskim koloryzmem' stał się naszym stylem narodowym niemal); najchętniej stosuje wąską, niekiedy monochromatyczna gamę zredukowaną do subtelnych niuansów przestrzennych błękitów i szarości bądź prześwietlonych słonecznym blaskiem delikatnych ugrów i żółcieni z niewielkimi akcentami dźwięcznych różów; gładka bądź puszysta faktura podkreśla strukturę i wymowę obrazów o znacznych walorach dekoracyjnych w dobrym tego słowa znaczeniu, bo racje miał Wyspiański mówiąc - 'Sztuka dekoracyjna? Takiego pojęcia nie ma. Każda dobra sztuka jest ze swej natury dekoracyjna'" (Jerzy Madeyski, [w:] Daniel Pielucha. Malarstwo, Kraków 2015, s. nlb.).


Ukończył malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (Wydział Grafiki w Katowicach) w roku 1985. Od roku 1998 należy do Związku Polskich Artystów Plastyków. Jego obrazy stanowią rodzimą wersję surrealizmu, w której artysta łączy liryczny nastrój polskiej wsi z elementami fantastycznymi, nadnaturalnymi, niezwykłymi. Miał kilkanaście wystaw indywidualnych, jego prace były pokazywane na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.