Obraz nr 17 , 1974 r.

Od 1974 roku artystka zaczęła tworzyć kompozycje w duchu konstruktywizmu i abstrakcji geometrycznej. Cykl jej prac utrzymanych w tej estetyce liczy sobie 134 obiekty. Przestrzeń jej obrazów zbudowana jest z kolejnych, nachodzących na siebie płaszczyzn, ukształtowanych jakby z naciąganych regularnie strun. Ta praktyka kompozycyjna pozwoliła osiągnąć Lewandowskiej efekt op-artowskiej gry z dynamiką widzenia. Henryk Stażewski, jeden z bliskich przyjaciół artystki, nazywał jej obrazy "automatycznymi maszynami".

Danuta Lewandowska była malarką, architektem wnętrz, projektantem. Absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Studiowała w latach 1950-1955 pod kierunkiem J. Sołtana i K. Nity na Wydziale Architektury Wnętrz. Dyplom otrzymała w 1955 r. Od 1958 r. do śmierci wykładała na warszawskiej ASP. Od 1973 r. adiunkt w pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn profesora Romana Owidzkiego na Wydziale Malarstwa, przemianowanej później na Pracownię Struktur i Działań Wizualnych. Funkcjonowała w środowisku intelektualnym czołowych polskich twórców, pozostawała w wielkiej przyjaźni z Henrykiem Stażewskim.