Impotencje, 2014 r.

2000 ukończyła Studia Filologiczne na kierunku Filologia Germańska na Uniwersytecie Wrocławskim
2005 ukończyła dwuletnie Studia Podyplomowe w Centrum Studiów Niemieckich i Eurpejskich im. Willy Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego
2009r. Wystawa malarstwa W Bramie Wrocławskiej miasta Oleśnica "Art happenes" ("Sztuka się zdarza")
2014- Wystawa w Galerii "Pod psem" na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu
2015 r. "(IM)POTENCJE" -wystawa malarstwa Doroty Kuźnik i Moniki Małachowskiej w Miejskim Ośrodku Kultury w Oleśnicy.
2015 - udział w II Edycji Konkursu malarskiego "POSTAWY" na najciekawszą postawę artystyczną wśród studentów kierunku: Malarstwo Akademii Sztuk Pięknych im Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu połączony z wystawą pokonkursową w Galerii Browar w Browarze Mieszczańskim
Obecnie studentka studiów II stopnia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.
W roku 2014 ukończyła czteroletnie studia licencjackie I stopnia i podjęła studia magisterskie II stopnia.
Najwcześniejsze z jej prac utrzymanych w konwencji malarstwa figuratywnego wpisują się w nurt iluzjonistycznego realizmu magicznego. Są to martwe natury o nadrealistycznej aurze, emanujące osobliwą poetyka na granicy realności.
Cykl kolejnych prac wpisuje się w nurt malarstwa o modernistycznym rodowodzie, to malarstwo skupione na przyrodzonych mu cechach konstytutywnych, takich jak : płaskość, materia malarska, abstrakcyjność powiązana z optyczną iluzją, będące afirmacją obiektowości obrazu, skoncentrowane na kondycji i statusie obrazu, próbujące wyzwolić go z konwencjonalnego myślenia o jego istocie. W pracach z tego cyklu podkreśla jedność płaszczyzny, rozwiązując kompozycję obrazu, tak by pogodzić głębię z płaskością medium, podkreślając jedno i drugie, płaszczyznę i iluzje głębi.
Najbardziej interesuje ją w sztuce balansowanie na granicy dwóch obcych, wydawałoby się pozornie znoszących się i wykluczających się pryncypiów: ABSTRAKCJI I FIGURACJI. Stara się podnosić w obrazie problem poziomu abstrakcji wizerunku przedmiotu. Próbuje dociekać, jak dalece możliwy jest poziom abstrakcji wizerunku przedmiotu, by nie stracił swej przedmiotowej tożsamości, ale nie był zbyt nachalnie dosłowny w swej figuratywnej odsłonie.
Jej najnowsze prace (instalacje) wpisują się w nurt sztuki samoświadomej, w której obraz stał się fenomenem autoreferencyjnym, coraz bardziej autorefleksyjnym i samoświadomym.