Hucuł z Jaworowa, 1936 r.

Edmund Bartłomiejczyk, po ukończeniu czterech klas szkoły powszechnej, pracował w oddziale litograficznym warszawskiej fabryki blach. Kształcił się artystycznie w Szkole Rysunkowej przy warszawskim Muzeum Rzemiosł. W latach 1906 - 1907, pod kierunkiem Jana Stanisławskiego, później Wojciecha Weissa, studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych; w roku 1910 przeniósł się do Warszawy i kontynuował edukację na tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1912 roku zajmował się sztuką stosowaną równocześnie pracując w biurze architektonicznym. Był wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. W roku 1926 objął kierownictwo pierwszej w Polsce katedry grafiki użytkowej utworzonej w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików Ryt, później sam z organizował Koło Artystów Reklamowych, w którym objął funkcję prezesa. W roku 1925 zdobył złoty medal na wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, w 1929 roku na Wystawie Powszechnej w Poznaniu, również złoty medal. Zajmował się głównie tworzeniem grafiki użytkowej i artystycznej. Projektował wiele ilustracji książkowych. Ponad to zajmował się projektowaniem znaczków pocztowych, banknotów, druków reklamowych. W projektach grafiki artystycznej stosował głównie drzeworyt. Inspiracje czerpał z drzeworytów ludowych, a także w późniejszym okresie z drzeworytów japońskich.