Czarne Tulipany, 1991 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Niemcy

LITERATURA:
- Dwurnik. Spis prac malarskich, [red.] Pola Dwurnik, Warszawa, Zachęta 2001,
wydane jako dodatek do katalogu wystawy “Edward Dwurnik. Malarstwo. Próba retrospektywy”, 8.09-7.10.2001

Zaprezentowany obraz „Czarne tulipany” powstał w ramach cyklu IX „Podróże autostopem”, który Dwurnik zaczął tworzyć w 1967. Artysta pracował nad tym obrazem w styczniu 1991. Na zaprezentowanej kompozycji oglądamy dwa charakterystyczne dla jego twórczości motywy – tulipany oraz widok miasta. Artysta na pierwszym planie namalował trzy błękitne kielichy kwiatów, za którymi odtworzył miejską scenę. Jednymi z głównych bohaterów obrazu są wszelkiego rodzaju ptaki – żurawie, kaczki oraz gęsi, przechadzające się ulicami miasta. Na dalszym planie, ulicach znajdujących się na tyłach zaprezentowanej architektury, można dostrzec ciemne postacie trzymające elementy przypominające broń.

Cykl „Podróże autostopem” to niebotycznych rozmiarów, ze względu na ilość wykonanych obrazów, seria, nad którą malarz pracował na przestrzeni prawie pół wieku. Jak podkreśla Maria Poprzęcka, te realizacje stanowią panoramę kraju, na którą składają się sceny przedstawiające ludzi oraz wydarzenia. Krytyczka zauważa, że cykl jest „panoramą, która nigdy się nie skończyła ani nie zamknęła, rozrasta się w czasie i w przestrzeni, która pochłania wciąż nowo powstające obrazy. Malarz maluje dużo. Maluje szybko. Maluje zachłannie, jakby chciał namalować wszystko, namalować życie w swoim nieładnym locie, oddać świat takim, jaki jest – zwyczajny, zachłysnąć się rzeczywistością oraz wszystkim, co się na nią składa. Rzeczywistość przewija się przez jego prace niczym podstawowe, niezatrzymywane źródło, które wylewa się z ram obrazów i rozlewa się na tysiące płócien” (Maria Poprzęcka, Edward Dwrunik’s world presented, tłum. Agata Matusielańska, [w:] Edward Dwurnik. Painting. An attempt at a retrospective, Zachęta Gallery of Contemporary Art, Warszawa 2001, s. 8).

Jak tłumaczy krytyczka, Dwurnik jest jedynym współczesnym artystą, w którego
twórczości można dostrzec kronikę polskiej rzeczywistości, wyróżniającej się tym, że
jednocześnie jest nierzeczywista. Artysta kieruje się przede wszystkim intuicją, a na
swoich płótnach tworzy kompozycje z zidentyfikowanych przez siebie składników
zwyczajnej polskiej egzystencji. Na jego obrazach to, co sprawia wrażenia bycia
nieważnym, drugorzędnym oraz trywialnym, ale jest nierozerwalną częścią zwykłego
życia, zostaje przedstawione w osobliwy i charakterystycznych dla Dwurnika sposób.
Szczególne role odgrywają na jego płótnach postacie ludzkie. Artysta w swoich
osobliwych portretach ukazuje nie najpiękniejszą stronę Polaków, ale na pewno pełną ekspresji. Dwurnik obrazuje w ramach cyklu zwyczaje oraz zmiany zachodzące
w zwykłym „szarym” człowieku. Bohaterem swojego cyklu „Podróże autostopem” czyni anonimowego zwykłego człowieka. Zdaje się towarzyszyć mu w trakcie przystępowania do strajków, gdy wychodzi na ulice wraz z innymi mieszkańcami, dzierży flagi z politycznymi hasłami, niesie krzyży czy – jak na zaprezentowany obrazie – broń prawdopodobnie służącą do polowań.

Artysta nie upiększał swoich realizacji i pokazywał także tragiczne wydarzenia ostatnich lat. Mirosław Ratajczak niezwykle trafnie opisuje rolę Dwurnika jako malarza czy też kronikarzy tych wydarzeń: „Całe to piekło oglądane na obrazach Dwurnika (życzyłbym wszystkim, aby mogli kiedyś obejrzeć wystawę jego obrazów w liczbie, powiedzmy, dwustu, trzystu) jest jego własnym piekłem, wyrąbywaniem sobie drogi
w żywiołach zbiorowości, tworzeniem wizji zdolnej objąć i przeniknąć je wszystkie.
To walka o własną wybitność jako artysty, i daje ona rezultaty. Pole się oczyszcza, pojawia się wielka, dojrzała metafora ludzkiego losu, synteza, filozoficzna głębokość.
Dwurnik stał się dla samego siebie jeszcze bardziej okrutnym niż czas. Zanurzył się (jako artysta – powtarzam) w jego wrzątku i smole, doznając oczyszczenia. To klasyczna formuła: katharsis. Potrafił stanąć przeciw sobie, żeby ocalić siebie, potrafił też zaakceptować siebie niegdysiejszego i obecnego. (To nie jest sprzeczność ani pusty paradoks). Dobrał się w końcu do jedności własnego stworzenia, a więc do każdego w sobie, i tu pojawia się uniwersalizm. To, co znajduje się na jego obrazach, ta ‚publicystyka’, znane nam postacie i wydarzenia, to tylko tło ‚małej świętej wojny ze światem’. Całość jest wizją ogólnoludzką, przerażającą i niemal piękną w tej intensywności, wizją Edwarda Dwurnika. Ma do niej prawo. (Ktoś napisał o jego obrazach, że są: ‚namalowanymi olejną farbą formami naszej powszechnej i narodowej świadomości’ i że są to ‚wyobrażenia zbiorowe’. Śmiem twierdzić, że to nieprawda; a jeżeli – to tylko ‚poniekąd’, ‚mimochodem’. Nie muszę nawet powoływać się na fakt, że pewien sukces, jaki Dwurnik odniósł w RFN, Francji, Holandii czy w Stanach Zjednoczonych, świadczy o uniwersalności jego malarstwa)” (Mirosław Ratajczak, Dwurnik. Konspekt, „Odra” 1990, nr 12, dostępny: http://www.dwurnik.pl/teksty.php?ID=5).

Studiował na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom zdobył w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa w 1970 roku. W 1966 roku stworzył najliczniejszy cykl jakim był "Podróże Autostopem". W latach 80. malarstwo Dwurnika stało się ekspresyjne i dramatyczne. W latach 90. tworzył kontynuację "Podróży Autostopem" czyli "Błękitne miasta", "Diagonalne", "Błękitne" i "Wyliczanka". Obecnie zajmuje się też sztuką abstrakcyjną. W 1981 roku otrzymał nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida, w 1983 Nagrodę Kulturalną Solidarności oraz nagrodę Coutts and Co International Private Banking w Zurychu. Brał udział w Documenta 7 w Kassel w 1982, Nouvelle Biennale de Paris w 1985 i w XIX Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1987.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.