Wolne Miasto Gdańsk, 1994 r.

"(…) Świat błękitów może stać się światem samowystarczalnym, tak jak ma to miejsce w ostatnich obrazach Dwurnika. (…) Gdy paleta zostaje tak drastycznie ograniczona każde drgnienie koloru, każdy jego niuans zyskuje na znaczeniu. Dwoma podstawowymi pigmentami w obrazach Dwurnika stal się błękit pruski (zwany także paryskim lub berlińskim) i ultramaryna. Poza tym, czasami, zjawia się ceruleum, czyli kolor głupkowato niezmąconego, pogodnego nieba (…) i, oczywiście, biel traktowana jako światło. Czerni jako takiej nie ma, ale przecież uzyskać ją można nakładając grubą warstwę błękitu paryskiego (…). Zieleń formalnie nieobecna na obrazach może pojawić się w wyniku zestawienia obok siebie ultramaryny z błękitem pruskim, który jako nieco cieplejszy i brudniejszy, wyda się wobec zupełnie oziębionej ultramaryny zielony. Błękit podobnie jak inne barwy może mieć rozmaite znaczenia symboliczne. Jest kolorem najgłębszym. Nasze spojrzenie rozpływa się w nieskończoności horyzontu. Jako barwa najczystsza i najzimniejsza zarazem staje się najbardziej odrealnionym ze wszystkich. Kandinsky pisał o tym tak: 'Wiąże człowieka z nieskończonością i wyzwala w nim potrzebę czystości i pragnienie ponadnaturalnego'.
Oczy wzniesione ku górze nieodwołalnie zwracają się ku boskiej istocie, która niechybnie musi się kryć gdzieś za zwałami tej błękitniejącej nieskończoności. Sam w sobie niematerialny, błękit dematerializuje wszystko co weźmie w posiadanie. Dlatego też odmaterializowane błękitne, niebieskie, niebiańskie miasta Dwurnika unoszą się ponad własnymi pierwowzorami na kształt i podobieństwo 'Niewidzialnych miast' Italo Calvino. Są i nie są zarazem tym czym są. To, co namalowane, czy może raczej to, co służyło za wzór błękitnej wersji Wenecji, Warszawy czy Wiednia było tylko odskocznią niezbędną by móc unieść się ponad. Wkroczyć w błękit to trochę tak, jak znaleźć się po drugiej stronie lustra, po tej, gdzie niemal wszystko jest możliwe, gdzie rządzi sen" (Bogusław Deptuła, "Edward Dwurnik. Niebieskie miasta.", Zderzak, Kraków 1994).


Studiował na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom zdobył w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa w 1970 roku. W 1966 roku stworzył najliczniejszy cykl jakim był "Podróże Autostopem". W latach 80. malarstwo Dwurnika stało się ekspresyjne i dramatyczne. W latach 90. tworzył kontynuację "Podróży Autostopem" czyli "Błękitne miasta", "Diagonalne", "Błękitne" i "Wyliczanka". Obecnie zajmuje się też sztuką abstrakcyjną. W 1981 roku otrzymał nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida, w 1983 Nagrodę Kulturalną Solidarności oraz nagrodę Coutts and Co International Private Banking w Zurychu. Brał udział w Documenta 7 w Kassel w 1982, Nouvelle Biennale de Paris w 1985 i w XIX Biennale Sztuki w Sao Paulo w 1987.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".