Intervention 31, 1975 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja Wojciecha Siemiona

Tytuł serii „Interwencje” odzwierciedla zadanie, które miały pełnić prace Krasińskiego: „interweniować” w przestrzeń, kształtować ją. Niebieską linią artysta zakreślał swój „duchowy krąg”: jego interwencja w przestrzeni nie nadawała jej żadnych nowych znaczeń, organizowała ją i uwypuklała, a jednocześnie urealniała i stawiała pod znakiem zapytania. Interpretowana bywała jako wizualizacja linearnego czasu, a sam artysta widział w tym działanie podobne do dadaistycznych żartów.
Interwencje przestrzenne wiązały się z wcześniejszymi seriami „rzeźb rysowanych” z drutów, prętów, plastikowych kabli i krążków zawieszanych w powietrzu. Krasiński interesował się dynamiką martwego przedmiotu. Linie w przestrzeni pojawiały się na wystawach artysty w galeriach Foksal i Krzysztofory – budował z nich nieoczekiwane struktury, skręcał w spirale, pozwalał żyć autonomicznym życiem i zaskakiwać widza pojawieniem się w nieoczekiwanym miejscu. W 1968 Edward Krasiński zmienia twarde zwoje na miękką plastikową linkę w kolorze niebieskim. Wypływała z butelek i kranów, wydobywała się z maszynki do mięsa, stanowiła zakładkę do książki. Przedmiotom w ten sposób odebrano ich pierwotną funkcję i znaczenie, dzięki czemu stały się obszarem poetyckiej refleksji, niepozbawionej ironii i autoironii.
Pisząc o Krasińskim w 1995, Stefan Szydłowski nazywa pustkę pomiędzy tym, co znika, a tym, co się pojawia, dramatem nieciągłości. Pomiędzy może być zawarta wyobraźnia i marzenie, poczucie nicości, żart. Linia u Krasińskiego staje się współczesną metaforą fragmentu „Historii naturalnej XXXV” Pliniusza, gdzie omawiane jest współzawodnictwo Protogenesa i Apellesa, dotyczące tego, który z nich wykreśli najdoskonalszą linię na obrazie, który „był wielki i nie zawierał nic innego, jak linie prawie niewidoczne, tak, że wśród znakomitych dzieł wielu malarzy robił wrażenie pustego, ale przez to właśnie ściągał na siebie wzrok i wyglądał szlachetniej niż każdy inny obraz” (cyt. za: Edward Krasiński, katalog wystawy, Galeria Foksal, Warszawa 1966). Niebieska kreska okrąża, zakreśla, splata i nieoczekiwanie wystrzela w górę, przenikając przeszkody.
Prace Edwarda Krasińskiego z cyklu „Interwencje” pojawiły się na wystawach w MoMA w Nowym Jorku. Na przełomie 2016 i 2017 Tate Liverpool zorganizowało dużą retrospektywę artysty, która obecnie jest prezentowana w Stedelijk Museum w Amsterdamie. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się również w zbiorach między innymi Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.
Urodzony w 1925 w Łucku Edward Krasiński był jednym z najsłynniejszych polskich artystów. W Warszawie mieszkał od połowy lat 50., zaś jego artystyczny debiut przypadł na początek lat 60. Pierwsze wystawy artysty odbyły się w Galerii Krzywe Koło i w Krzysztoforach, gdzie pokazał „Przedmioty w przestrzeni" – minimalistyczne rzeźby. W tamtym czasie uprawiał też surrealizm. Na plenerze w Osiekach w 1964 Krasiński zaprezentował jedną z pierwszych prac w przestrzeni: „Dzidę wieku atomowego" – zawieszony między drzewami obiekt przestrzenno-malarski. W 1966 wraz z Wiesławem Borowskim, Mariuszem Tchorkiem, Henrykiem Stażewskim i Anką Ptaszkowską założył Galerię Foksal w Warszawie, która była miejscem spotkań artystów, kształtującym oblicze polskiej awangardy powojennej.


W Krakowie podczas wojny uczęszczał do Kunstgewerbeschule. Po wojnie studiował w krakowskiej ASP. W latach 50 - tych przeniósł się do Warszawy. Wystawiał od 1962 roku. Początkowo związany był z kręgiem Galerii Krzywego Koła. Po jej zamknięciu, w 1966 r., razem z krytykami Wiesławem Borowskim, Anką Ptaszkowską i Mariuszem Tchorkiem i oraz artystami Tadeuszem Kantorem, Henrykiem Stażewskim i Zbigniewem Gostomskim był współtwórcą warszawskiej Galerii Foksal, w której wielokrotnie wystawiał swoje prace (15 wystaw indywidualnych, ostatnia w lutym 2004 r.), z przerwą w latach 1970-1984. Od 1970 r. mieszkał wspólnie z Henrykiem Stażewskim w pracowni na ostatnim piętrze bloku przy ul. Świerczewskiego (obecnie al. Solidarności). Miał również liczne wystawy w innych galeriach polskich i zagranicznych (m.in. w 2003 r. w Anton Kern Gallery w Nowym Jorku). Przedstawiciel awangardy, od lat 70 znakiem rozpoznawczym jego prac była niebieska taśma samoprzylepna, umieszczona na pracach na wysokości 130 cm. Popularny w środowiskach artystycznych, bohater wielu anegdot. Twórczość Edwarda Krasińskiego jest zjawiskiem bardzo złożonym, ulotnym i nieuchwytnym. Najważniejszym jej aspektem było bowiem samo życie tego artysty i jego twórcza postawa wobec rzeczywistości, która wyrażała się poprzez „życie w sztuce”. Nieustannie oddziaływał on na świat swoją osobowością, ironią, humorem, podważając i kwestionując w subtelny sposób tradycyjne formy przejawiania się sztuki i jej sensy. Prace Edwarda Krasińskiego znajdują się w zbiorach m.in. Centre Georges Pompidou w Paryżu, Muzeum Narodowym w Warszawie, Krakowie i we Wrocławiu, w Muzeum Sztuki w Łodzi i Galerii Narodowej w Pradze.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.