ROCCA DI MEZZO, 1913

Artystyczną edukację rozpoczął w latach 1890-1891 w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W latach 1891-1893 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach Ignacego Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Józefa Unierzyskiego. W 1893 kontynuował naukę w Monachium w prywatnych szkołach Stanisława Grocholskiego i Antona Ažbégo. W 1894 r. wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Académie Julian w pracowniach Beniamina Jeana-Pierre`a Constanta, RaphaĎla Collina i Jeana Pierre Laurensa. W 1897 powrócił do Monachium, by doskonalić swe malarskie umiejętności w szkole Hollósy`ego; przebywał też na Węgrzech, gdzie Hollósy założył kolonię artystyczną. W 1898 osiadł we Włoszech, które stały się jego artystyczną ojczyzną na ponad dwadzieścia lat. Mieszkał w Rzymie, wyjeżdżał do Anticoli Corrado, Sorrento, Amalfi i na Capri, odwiedzał Wenecję, Padwę, Rawennę, Florencję i Sienę. Żywo uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie. W latach 1901-1907 współpracował jako ilustrator z elitarnym warszawskim czasopismem artystyczno-literackim "Chimera". Od 1906 zdobił rysunkami łamy monachijskiego pisma "Jugend". Wykonał też ilustracje do książek, m.in. do Miłości Kasprowicza (Lwów 1902), Mistrza Twardowskiego. Pięć Śpiewów o Czynie Leopolda Staffa (Lwów 1902) i Dumy o Hetmanie Stefana Żeromskiego (Warszawa 1909). Od 1908 należał do ugrupowania "Odłam". W 1921 roku osiedlił się na powrót w Warszawie, skąd odbywał podróże do Włoch i na południe Europy, m.in. do Dubrownika. Od 1930 wykładał w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona.
Artysta patrzy "na naturę tylko jako na źródło pewnych form zewnętrznych, służących do wypowiadania osobistych dążeń i wzruszeń estetycznych. Zjawiska przyrody [... ] tworzą pewną odrębną, wymarzoną przez niego krainę" (Z. Skorobohata-Stankiewicz, Malarstwo, "Kultura Polska", 1911, nr 11, str. 10). Patrząc na prezentowana pracę najodpowiedniejszym określeniem wydają się być słowa piszącej o twórczości artysty Małgorzaty Biernackiej: "Bezruch i cisza w krajobrazie są niewątpliwie stałymi cechami malarstwa Okunia".
Rocca di Mezzo to miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Abruzja, w prowincji L`Aquila. Widok na drogę, wzdłuż której ustawiony jest niski mur z kamieni. W oddali, na horyzoncie ciemnieje zarys wysokich skalistych gór, które stanowią tło dla jasnych koron drzew.