WIDOK NA KAZIMIERZ DOLNY NAD WISŁĄ

Wybitny malarz symbolista, gruntownie wykształcony w pracowniach Warszawy, Krakowa, Paryża i Monachium był wielbicielem i znawcą Włoch. Przez wiele lat mieszkał w Włoszech, głównie w Rzymie (1898 1921). Później wielokrotnie do Włoch powracał. Rzadko podejmował tematy rodzime. Po osiedleniu się na stałe w Warszawie jesienią 1921 r. włączył się nurt warszawskiego życia artystycznego, związanego z Zachętą. Był jej wiceprezesem, członkiem Komitetu Towarzystwa, członkiem jury i sądów konkursowych. Nie tylko wystawiał tam kilka razy w roku, ale miał 10 wystaw indywidualnych. Od 1930 r. nauczał malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona i razem ze studentami wyjeżdżał na plenery. W latach trzydziestych nadal cieszył się dużą popularnością i do dobrego tonu należało zawieszenie w salonie jego obrazu.
Temat Kazimierza nad Wisłą pojawia się w twórczości Okunia wyjątkowo, po raz pierwszy w 1896 r. Prezentowany pejzaż jest prawie czterdzieści lat późniejszy. Przedstawia malownicze miasteczko w piękny słoneczny dzień. Soczysta zieleń, rdzawa czerwień dachówek i łososiowy róż murów oddaje w pełni urodę krajobrazu.