ZOFIA OKUNIOWA, 1937

Artystyczną edukację rozpoczął w latach 1890-1891 w warszawskiej Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. W latach 1891-1893 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach Ignacego Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza, Floriana Cynka i Józefa Unierzyskiego. W 1893 kontynuował naukę w Monachium w prywatnych szkołach Stanisława Grocholskiego i Antona Ažbégo. W 1894 r. wyjechał do Paryża, gdzie studiował w Académie Julian w pracowniach Beniamina Jeana-Pierre`a Constanta, RaphaĎla Collina i Jeana Pierre Laurensa. W 1897 powrócił do Monachium, by doskonalić swe malarskie umiejętności w szkole Hollósy`ego; przebywał też na Węgrzech, gdzie Hollósy założył kolonię artystyczną. W 1898 osiadł we Włoszech, które stały się jego artystyczną ojczyzną na ponad dwadzieścia lat. Mieszkał w Rzymie, wyjeżdżał do Anticoli Corrado, Sorrento, Amalfi i na Capri, odwiedzał Wenecję, Padwę, Rawennę, Florencję i Sienę. Żywo uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie. W latach 1901-1907 współpracował jako ilustrator z elitarnym warszawskim czasopismem artystyczno-literackim "Chimera". Od 1906 zdobił rysunkami łamy monachijskiego pisma "Jugend". Wykonywał też ilustracje do książek, m.in. do Miłości Kasprowicza (Lwów 1902), Mistrza Twardowskiego. Pięć Śpiewów o Czynie Leopolda Staffa (Lwów 1902) i Dumy o Hetmanie Stefana Żeromskiego (Warszawa 1909). Od 1908 należał do ugrupowania "Odłam". W 1921 osiedlił się na powrót w Warszawie, skąd odbywał podróże do Włoch i na południe Europy, m.in. do Dubrownika. Od 1930 wykładał w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona.
Na tle wysokich szczytów górskich, które lekko zamglone widnieją w oddali, w zieleni pokrywającej zbocza, na dużym kamieniu siedzi młoda kobieta, Zofia Okuniowa, żona artysty. Ubrana jest w jasną suknię i takież pantofle. Na plecy narzuconą na czerwona marynarkę, do której idealnie dopasowane zostały drobne akcenty stroju: czerwony pasek sukienki, korale, klipsy i szminka. Anticoli Corrado to miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym, dokąd państwo Okuniowie często wyjeżdżali. Obraz wywołuje pogodny nastój urlopu, podczas którego wybrać się można na spacer w miejsca widokowe, gdzie powietrze staje się ostre, przejrzyste, a kształty nabierają wyrazistości. Dzięki oprawie za szybą obraz zachował się w idealnym stanie. Nasycone świeże barwy sprawiają, że, mimo swych niewielkich rozmiarów płótno przyciąga wzrok.