Uliczka w mieście, 1934

Bracia - bliźniacy Efraim i Menasze Seidenbeutel studiowali malarstwo w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i grafikę u Władysława Skoczylasa. Najczęściej malowali obrazy wspólnie. Należeli do stowarzyszenia artystycznego "Grupa Warszawska", założonego w 1930 roku przez grupę uczniów Pruszkowskiego. Brali udział w jego wystawach grupy. W 1931 lub 1932 odbyli podróż do Francji i Włoch. Wystawiali swoje prace na międzynarodowych wystawach w Edynburgu, w Moskwie, w Wenecji i Brukseli. Mieli również indywidualne wystawy w Instytucie Propagandy Sztuki w 1935 i w Salonie Koterby w Warszawie w 1936. Zamknięci w obozach koncentracyjnych Stutthof, potem Flossenburg gdzie zostali zamordowani w przeddzień zakończenia wojny. Podczas studiów i na początku lat trzydziestych malowali i wystawiali oddzielnie, sygnując obrazy inicjałem imienia i nazwiska. Później pokazywali zazwyczaj wspólnie wykonane dzieła. Liczba wspólnie wykonanych obrazów wzrastała od 1933 roku, niemal wypierając około 1938 roku ich twórczość indywidualną. Po wojnie prace Seidenbeutlów prezentowano w Warszawie na wystawie w 1948 roku "Dzieła żydowskich artystów plastyków, męczenników niemieckiej okupacji 1939 - 1945", w 1978 roku "Malarze z kręgu Tadeusza Pruszkowskiego" i w 1983 roku "Kultura ocalona". W 1993 roku odbyła się wystawa w Galerii Kordegarda "Efraim i Menasze Seidenbeutlowie. Malarstwo" (oprac. J. Pollak, D. Wróblewska).
Ich dzieła znajdują się dzisiaj między innymi w zbiorach Muzeów Narodowych w Warszawie, w Szczecinie, w Żydowskim Instytucie Historycznym, w Ermitażu, w Muzeum Sztuki w Łodzi.