Przyjaciółki, 1913

Urodzona we Lwowie, tam rozpoczęła swą karierę artystyczną. Uczestniczyła w ekspozycjach organizowanych we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1911-1914). Swe prace prezentowała na I Wystawie Sztuki Artystek Polskich we Lwowie w 1917 r. Osiadłszy w Paryżu przed 1932 r. brała udział w Salonach, m.in. w Salonie Niezależnych w l. 1932-1934, 1939, 1941-1944. W 1945 r. odbyła się w Paryżu pośmiertna wystawa artystki. Repertuar tematyczny malarstwa Dziubaniuk obejmował sceny rodzajowe i portrety. Na pograniczu tych dwóch gatunków sytuuje się prezentowany wizerunek dwóch młodych kobiet, w którym zawiązuje się wątła nić narracji o przyjaźni lub siostrzanych więzach. Stylistyka obrazu, subtelne efekty fakturalne, delikatny linearyzm w ujęciu rysów twarzy, kontrapunkt nasyconej czerni i złocistych brązów to cechy świadczące o przynależności obrazu do epoki Młodej Polski.