Przyjaciółki, 1913 r.

studia malarskie rozpoczęła we Lwowie; tam też debiutowała, biorąc, m.in. udział w Wystawie Sztuki Współczesnej (1911) czy w I Wystawie Artystek Polskich (1917). Później kształciła się jeszcze w Monachium i w Paryżu. Tu poznała filozofa Rudolfa Steinera, zainteresowała się antropozofią i eurytmią; w latach I wojny światowej jeździła do Bazylei i Dornau, gdzie wówczas budowano Goetheanum. W latach późniejszych mieszkała stale w Paryżu i swoje prace malarskie prezentowała w paryskim Salon des Indépendants (1932, 1933, 1934, 1939, 1941-1944). W 1945 w tymże Salonie odbyła się pośmiertna wystawa jej prac. Malowała przede wszystkim portrety; obrazom nadawała często tytuły sugerujące ich rodzajowe (Przy toalecie) lub alegoryczno-symboliczne treści (Smutek, Depresja, Trwoga, Mądrość, odwaga, dobroć). Obrazy artystki są rzadkością.