Kazimierz, 1934

Urodzony w Odessie, studia artystyczne odbył w l. 1918-20 w Kunstgewerbeschule w Lucernie pod kierunkiem J. van Moos`a. W l. 1923-30 kontynuował naukę w warszawskiej SSP w pracowni T. Pruszkowskiego. W 1930 r. rozpoczął pracę pedagogiczną na uczelni jako asystent. Był współzałożycielem ugrupowania Szkoła Warszawska wywodzącego się spośród uczniów Pruszkowskiego i podtrzymującego zasady jego tradycjonalistycznej estetyki. W 1934 r. przyczynił się do zorganizowania Bloku ZAP. W 1946 r. został mianowany profesorem warszawskiej ASP. Jako członek ZPAP brał udział we wszystkich ogólnopolskich wystawach plastyki i prezentacjach sztuki polskiej za granicą. W spuściźnie artystycznej Arcta dominują pejzaże. Wyodrębia się w nich kilka zespołów tematycznych: polskie motywy krajobrazowe, głównie z Kazimierza Dolnego i Szczawnicy, widoki Warszawy oraz pejzaże włoskie i szwajcarskie. Malował martwe natury wzorowane na XVII-wiecznym malarstwie holenderskim osiągając wysoki poziom warsztatowych umiejętności. Pochodzące z l. 30. nastrojowe pejzaże wpisują się w nurt postimpresjonizmu. Arct oddał w nich wrażenie atmosferycznej migotliwości drobnymi uderzeniami pędzla; wysmakowane harmonie barwne ożywiają tu mocne akcenty kolorystyczne. Oferowany obraz ukazuje ujętą z ptasiej perspektywy, uciekającą w głąb uliczkę krakowskiego Kazimierza, na której toczy się codzienne życie mieszkańców dzielnicy. Uproszczone sylwetki przechodniów zagęszczają rytm porządkujący stłoczone fasady kamienic wydobyte szerokim duktem pędzla. Artysta sugestywnie uchwycił nastrój deszczowego przedpołudnia, lśnienie wilgotnych bruków i świetlnych refleksów na fasadach kamienic.