Pejzaż z Kazimierza Dolnego, 1967 r.

ARCT Eugeniusz
Urodzony w Odessie, studia artystyczne odbył w l. 1918-20 w Kunstgewerbeschule w Lucernie pod kierunkiem J. van Moos'a. W l. 1923-30 kontynuował naukę w warszawskiej SSP w pracowni T. Pruszkowskiego. W 1930 r. rozpoczął pracę pedagogiczną na uczelni jako asystent. Był współzałożycielem ugrupowania Szkoła Warszawska wywodzącego się spośród uczniów Pruszkowskiego i podtrzymującego zasady jego tradycjonalistycznej estetyki. W 1934 r. przyczynił się do zorganizowania Bloku ZAP. W 1946 r. został mianowany profesorem warszawskiej ASP. Jako członek ZPAP brał udział we wszystkich ogólnopolskich wystawach plastyki i prezentacjach sztuki polskiej za granicą. W spuściźnie artystycznej Arcta dominują pejzaże. Wyodrębnia się w nich kilka zespołów tematycznych: polskie motywy krajobrazowe, głównie z Kazimierza Dolnego i Szczawnicy, widoki Warszawy oraz pejzaże włoskie i szwajcarskie. Malował martwe natury wzorowane na XVII-wiecznym malarstwie holenderskim osiągając wysoki poziom warsztatowych umiejętności. Pochodzące z l. 30. nastrojowe pejzaże wpisują się w nurt postimpresjonizmu. Arct oddał w nich wrażenie atmosferycznej migotliwości drobnymi uderzeniami pędzla; wysmakowane harmonie barwne ożywiają tu mocne akcenty kolorystyczne. Oferowany obraz ukazuje ujętą z ptasiej perspektywy uliczkę krakowskiego Kazimierza. Urzeka w nim szkicowość kompozycji i dynamika szerokiego duktu pędzla. Artysta sugestywnie uchwycił nastrój deszczowego przedpołudnia, lśnienie wilgotnych bruków i świetlnych refleksów na fasadach kamienic.