Żółty dzbanek z pasiakiem, 1953

Studia artystyczne odbył w l. 1912-1914 i 1918-1920 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Malczewskiego i S. Dębickiego. W okresie 1925-1927 przebywał jako stypendysta ZPAP w Paryżu, który później wielokrotnie odwiedzał. Prezentował swe prace na Salonie Jesiennym (1925, 1927, 1928); miał indywidualne pokazy w galeriach Au Sacre du Printemps i Carmine. W 1928 r. powrócił do Krakowa. Wystawiał w krakowskim TPSP (1946), warszawskim Salonie Garlińskiego (1929, 1930), TZSP (1957, 1964, 1978) i IPS (1935, 1938) oraz we Lwowie (1932). Należał do ugrupowań Nowa Generacja i Zwornik. W 1938 r. uczestniczyl w Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Pittsburghu. W l. 1932-1939 współpracował z "Czasem" i "Głosem Plastyków", zaś po wojnie z "Przeglądem Artystycznym". W 1946 r. przeniósł się do Wrocławia, gdzie wykładał w PWSSP. W 1962 r. został członkiem-założycielem Grupy Wrocławskiej. Na postawę artystyczną Gepperta w znaczący sposób oddziałała narodowo-wyzwoleńcza ikonografia Malczewskiego. Częstym motywem w jego wczesnych pracach były sylwetki jeźdźców w pejzażu, zmonumentalizowane, ujęte w śmiałych skrótach perspektywicznych i szybkim ruchu. Artysta nawiązywał też do konwencji malarstwa batalistycznego, kontynuował tradycję sztuki P. Norblina i Kossaków; czerpał inspiracje z malarstwa P. Michałowskiego. W sposobie komponowania obrazów bliski był tendencjom nowego klasycyzmu. W Paryżu zafascynowała Gepperta sztuka renesansu, impresjonistów i fowistów. Rozszerzył się wówczas zakres jego palety o tony czyste i jasne, kontrastowo zestawiane. W latach 30. w sposobie traktowania motywów martwych natur znalazły przejaw inspiracje folklorem. Prymitywizująca stylizacja cechuje też oferowaną martwą naturę o starannie zaaranżowanym układzie przedmiotów obwiedzionych czarnym konturem. W kompozycji tej z oddziaływaniem sztuki Cézanne`a łączy się tradycja koloryzmu. O wyostrzonej wrażliwości kolorystycznej twórcy świadczy harmonia barwnych tonów, wzajemne dopełnianie się gorących żółcieni, oranżów i czerwieni z chłodnymi różami, fioletami i zielenią. Dekoracyjne walory obrazu podnoszą wzorzyste tkaniny - ludowy pasiak i serweta - oraz ornamentyka dzbanka.