OBRAZ DWUSTRONNY

Eugeniusz Geppert - malarz, pedagog, popularyzator i krytyk sztuki, autor książek: Formalne i nieformalne zagadnienia w malarstwie polskim (1947), Moja droga (1968), Przeszłość daleka i bliska (1977). Rozpoczął naukę malarstwa w krakowskiej Szkole Leonarda Stroynowskiego równocześnie studiując prawo na uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował edukację artystyczną w latach 1912-14 i 1918-20 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. W czasie wojny został zesłany do Oranenburga na Ukrainie (1914-17) skąd trafił do służby w polskim Korpusie Wschodnim (1918). Po wojnie, uzyskawszy stypendium ZPAP, wyjechał do Paryża (1925-28). Po powrocie do kraju mieszkał w Krakowie, a od roku 1946 we Wrocławiu. Brał czynny udział w życiu artystycznym kraju: był członkiem Zrzeszenia Artystów Plastyków Zwornik przedstawicielem ze strony Polski Confédération Internationale des Associations Plastiques, należał do ugrupowania Nowa Generacja; był jednym z organizatorów ugrupowania plastyków, tzw. Szkoły Wrocławskiej. W latach 1932-39 współpracował z czasopismami Czas i Głos Plastyków, zaś po wojnie z Przeglądem Artystycznym. Był współzałożycielem i pierwszym rekto-rem Państwowej Wyższej Szkoły Stuk Plastycznych, w której prowadził pracownię malarstwa (1950-61, 1966-74), i której w roku 2008 nadano jego imię. Swoje prace eksponował przed wojną na Salonie Jesiennym w Paryżu i tam miał też indywidualne wystawy w galeriach Au Sacré du Printemps i Carmine (1926-27). W kraju prezentował swoją twórczość w krakowskim TPSP i w warszawskim Salonie Garlińskiego oraz na wystawach TZSP i IPS-u. W roku 1977 odbyła się duża retrospektywna wystawa prac artysty we Wrocławiu.