Steeplechase (Wyścig konny z przeszkodami)

Studia artystyczne odbył w l. 1912-14 i 1918-20 w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Malczewskiego i S. Dębickiego. W okresie 1925-27 przebywał jako stypendysta ZPAP w Paryżu, który później wielokrotnie odwiedzał. Prezentował swe prace na Salonie Jesiennym; miał indywidualne pokazy w galeriach Au Sacré du Printemps i Carmine. W 1928 powrócił do Krakowa. Wystawiał w krakowskim TPSP, warszawskim Salonie Garlińskiego, TZSP i IPS-ie oraz we Lwowie. Należał do ugrupowań o kolorystycznej orientacji - Nowa Generacja i Zwornik. W 1946 przeniósł się do Wrocławia, gdzie wykładał w PWSSP. W 1962 został członkiem-założycielem Grupy Wrocławskiej. Na postawę artystyczną Gepperta w znaczący sposób oddziałała symbolistyczna sztuka Malczewskiego. Częstym motywem w jego wczesnych pracach były sylwetki jeźdźców w pejzażu, zmonumentalizowane, ujęte w śmiałych skrótach perspektywicznych i szybkim ruchu. Wydobytą mocnym modelunkiem światlocieniowym bryłę obiegał kontur; zgaszona, mroczna tonacja barwna pogłębiała dramatyczny nastrój. Artysta przedstawiał również sceny z polowań i wyścigów konnych. W późnych latach 1920. bliski był w sposobie komponowania obrazów tendencjom nowego klasycyzmu. W Paryżu zafascynowała Gepperta sztuka renesansu, głównie Veronese`a, obrazy Géricaulta, Delacroix, impresjonistów i fowistów. Rozszerzył się wówczas zakres jego palety o tony czyste i jasne, kontrastowo zestawiane; malował obrazy o rozluźnionej strukturze kompozycyjnej, utrzymane w tonacjach błękitów i zieleni. Również w oferowanym rysunku, pochodzącym z późnych lat 20. dźwięczą błękitne tony, ożywiając stonowaną gamą brązów. Dominują tu syntetycznie uchwycone sylwety koni i jeźdźców, obwiedzione giętkim konturem i podporządkowane wewnętrznemu rytmowi zdyscyplinowanej kompozycji. Zbliżone stylistycznie obrazy to: "Kompozycja z białym koniem" (1924) repr. w kat. wyst. "Eugeniusz Geppert" (BWA Wrocław 1977, kat.2), "Jeździec na koniu. Autoportret" (1924) repr. w kat. "Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków", Muzeum Narodowe w Warszawie 1992 (il. na s. 213).