Diabeł, około 1970 r.

Malarstwo Eugeniusza Markowskiego zaliczane jest najczęściej do nurtu nowej figuracji. Mimo że artysta nie należał do pokolenia malarzy z nim związanych, na takie przyporządkowanie wpływa charakter jego sztuki. Ironia w jego obrazach przybrana zostaje w formy mitologicznej aluzji równie często jak w kostium rodzimej ludyczności, czego przykład stanowi prezentowana praca. Postać diabła występuje w jego pracach często, zarówno w rodzajowych, ironicznych scenach ("Diavoletto lubi wino", około 1979) jak i w płótnach, w których podejmuje dialog z wielkimi tematami biblijnymi, jak na przykład walka dobra ze złem. Bohaterem jego obrazów najczęściej jest jednak człowiek poddany presji emocji i atawistycznych pragnień, zdeformowany człowiek-potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Według Jerzego Zanozińskiego "Twórczość Markowskiego pozostaje w kręgu dość jednolitej tematyki. Artystę interesują (…) ludzie. Ale nie ludzie w ich cechach pozytywnych i szlachetnych, lecz raczej w przywarach i ułomnościach duchowych,ludzie odarci z konwencji sposobu bycia i form towarzyskich. Smaga więc swymi obrazami walkę o byt i robienie kariery za wszelką cenę, pychę i służalczość, przebiegłość, wyzysk, obłudę i głupotę".

Malarz, grafik, scenograf. W 1938 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata, m.in. w Kanadzie i we Włoszech. Właśnie w Italii miał możliwość zapoznania się zarówno z twórczością klasyków renesansu jak i włoskich futurystów. Tam też związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative, z którą wielokrotnie wystawiał. Do kraju powrócił w 1955 roku. Od 1969 był pedagogiem w macierzystej uczelni. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości Jeana Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu. W 1963 artysta brał udział w Biennale w Sao Paulo. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida z 1984 oraz ustanowionej w Poznaniu Nagrody Kolekcjonerów im. dr. Lecha Siudy z 1998 roku.


PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite".