Diablo

"Z postaci, zaludniających te niezwykłe obrazy, zdejmuje szaty; wraz z ubiorem giną wszelkie konwenanse i pozory. Podejmując próbę 'ujarzmienia bestii', dąży do pokazania jej niczym nie osłoniętych kształtów. Podobnie przedstawia istoty będące przedmiotem napaści. Owa nagość, nieodłączny atrybut obrazów Eugeniusza Markowskiego zawiera więc w sobie znacznie głębsze treści niż czysto malarskie pojęcie indywidualnego stylu. Obrazy te, jak średniowieczne egzorcyzmy, służą do zaklinania demonów. Ale sabaty czarownic nie odbywają się dziś na odludnych uroczyskach; występek nie jest odizolowany od świata bramą piekieł. Złych mocy szukać należy wszędzie. Tak też postępuje Markowski w swej sztuce demaskatorskiej, przybierającej formę współczesnego moralitetu. Literacki komentarz dotyczący zewnętrznej, przedmiotowej warstwy obrazu, mówi tylko część prawdy o artyście. Poza zasięgiem rozważań pozostaje wówczas ta głębiej ukryta, emocjonalna strona dzieła sztuki. W wypadku Markowskiego formy konkretne posiadają swą wymowę aluzyjną i metaforyczną; treści znaczeniowe odwołują się do uczucia; zatarta zostaje granica między światem rzeczywistym a krainą wyobraźni. (...) Tworzy prace surowe. Zapełnia je nagimi postaciami ludzi i zwierząt. Poszczególne elementy - wyraźnie modelowane, a niekiedy nawet zamknięte konturem - są z sobą w ciągłym konflikcie. Cała powierzchnia płótna wykorzystana zostaje do maksimum. Brak miejsc spokojnych, traktowanych neutralnie, brak pustej przestrzeni. Każdy fragment obrazu nieustannie atakuje widza. Artysta często posługuje się kompozycją spiętrzonych form. Ustawia je w cyrkowe piramidy. Akcentuje wysiłek larwowatych istot, walczących o dogodne miejsce w tym kłębowisku ciał. Pokazuje groteskowe postacie w nieustannym ruchu, w napięciu wynikającym z fizycznego wysiłku. (...) Markowski porusza się w świadomie ograniczonym kręgu motywów. Aktorzy jego spektaklu posiadają podobne rysy, czasem nawet zbliżone gesty. Zmieniają się tylko sytuacje, wzmaga się lub słabnie napięcie. Dramat przeradza się w groteskę, by w kolejnym obrazie znów ukazać szokujące kontrasty form, postaci, kolorów. Czasem odnieść można wrażenie iż artysta eksploatuje te same biblijne przypowieści, ludowe porzekadła, dosadne i rubaszne sentencje - odnajdując w nich stale nowe treści, które z kolei stają się powodem nowych malarskich poszukiwań. Na tym polega ciągłość całej drogi twórczej Markowskiego oraz różnorodność jej poszczególnych etapów".
Aleksander Wojciechowski, Eugeniusz Markowski. Malarstwo, katalog wystawy, Galeria Zachęta w Warszawie, styczeń 1972, Warszawa 1972, s. nlb.


Malarz, grafik, scenograf. W 1938 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata, m.in. w Kanadzie i we Włoszech. Właśnie w Italii miał możliwość zapoznania się zarówno z twórczością klasyków renesansu jak i włoskich futurystów. Tam też związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative, z którą wielokrotnie wystawiał. Do kraju powrócił w 1955 roku. Od 1969 był pedagogiem w macierzystej uczelni. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości Jeana Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu. W 1963 artysta brał udział w Biennale w Sao Paulo. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida z 1984 oraz ustanowionej w Poznaniu Nagrody Kolekcjonerów im. dr. Lecha Siudy z 1998 roku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.