Światła Chartres, 1983-1989 r.

To jedna z najważniejszych serii w twórczości Eustachego Kossakowskiego i wyjątkowe u niego odstępstwo od fotografii czarno-białej na rzecz kolorowej. Artysta dokumentuje refleksy świetlne na ścianach średniowiecznej katedry w Chartres. Imponujący album z fotografiami z Chartres, wydany przez Jeana-Claude’a Lattesa w 1989 roku, został w plebiscycie czasopisma „Lire” uznany za najpiękniejszą francuską książkę dekady. Seria ta sprawiła, ze Eustachy Kossakowski wszedł do historii francuskiej fotografii.

"Istotą mojej fotografii jest światło, które traktuję jak obiekt sam w sobie. (...) Starałem się, aby światło nie było jedynie elementem modulującym przedmioty. Interesuje mnie fotografowanie tych momentów, które już więcej się nie powtórzą"
EUSTACHY KOSSAKOWSKI
Twórczość Eustachego Kossakowskiego jest zaliczana do kanonu zarówno polskiej, jak i światowej historii fotografii. Kossakowski przez lata związany ze środowiskiem polskiej awangardy fotograf jest znany jako dokumentalista życia artystycznego w Polsce oraz w Paryżu. Towarzyszył polskiej scenie artystycznej powstającej najpierw wokół Galerii Krzywe Koło, a następnie Galerii Foksal. Fotografował spektakle Tadeusza Kantora i Jerzego Grotowskiego. Jednocześnie pracował dla najlepszych polskich magazynów, takich jak „Polska” czy „Świat”, tworząc jedne z najwybitniejszych cykli fotografii reportażowej. Od roku 1970 przebywał we Francji, gdzie stworzył wysublimowane autorskie projekty, począwszy od słynnego cyklu „6 metrów przed Paryżem” po imponująca serie „Światła Chartres”.
Pracę jako fotograf Kossakowski zaczął w połowie lat 50. Zajmował się wtedy fotografią dokumentującą polską rzeczywistość. Jako fotoreporter „Stolicy” czy pisma „Polska” jeździł po kraju, mając okazję do robienia reportaży. Opowiadał o tym Markowi Gryglowi w wywiadzie do „Fototapety” w 2000 roku: „Ale robiliśmy reportaże ciekawe. Na przykład: Niemcy w czasie wojny gdzieś pod Gdańskiem wypróbowywali pociski V1, wystrzeliwali pod Gdańskiem i one spadały na Zamojszczyźnie. No to myśmy tam jechali i po wioskach szukali, a tu np. było poidło dla krowy: połowa pocisku V1, a tu pół stodoły wybudowane z pocisku V2. Takie reportaże robiliśmy. Albo śladem Arian po Kielecczyźnie...” (za: "Ostrość widzenia" - rozmowa z Eustachym Kossakowskim, Fototapeta.art.pl”)
Prawdopodobnie podczas tych wyjazdów powstały fotografie z prezentowanego cyklu „Pejzaż przemysłowy”. Dokumentowanie polskiego przemysłu było jednym z ulubionych tematów fotografa. Prace te rejestrował na czarno-białych negatywach. „Ja uważałem i uważam, że kolor nie jest niezbędnym elementem fotografii jako dzieła sztuki, jeśli tak można mówić o fotografii - twórczości w każdym razie.” (za: "Ostrość widzenia" - rozmowa z Eustachym Kossakowskim, Fototapeta.art.pl”)
W latach 70. Kossakowski wyjechał do Paryża i tam zmieniła się jego twórczość. Miejsce życia wpłynęło na podjęcie decyzji o nowym sposobie fotografowania. „Dla mnie był jeszcze drugi etap: odejścia od reportażu. Zrezygnowania z reportażu na korzyść fotografii bardziej intelektualnej, jeśli można to tak określić. Np. ja miałem zawsze trudności z fotografowaniem twarzy ludzkiej. Zawsze mnie to krępowało. Stawiało mnie to wobec dylematu, że ja kogoś podpatruję, i jak on nie wie, to go ciapnę i potem mam z tego powodu wyrzuty, co jest błędnym myśleniem, bo właściwie nie ma powodu nie fotografowania w ten sposób. Ale ja w pewnym okresie miałem takie zahamowania... I unikając tej twarzy, moim takim ideałem, do którego dążyłem, to było żeby móc sfotografować martwy przedmiot, zawierający wszystkie walory fotografii żywej ludzkiej twarzy i wyrazu jej. A druga rzecz, która mnie interesuje w fotografii, to są elementy dwuznaczności sensu obrazu i elementów surrealizujących powiedzmy. Nie surrealistycznych, bo nie ma co mówić o surrealizmie, kierunku który zginął. Elementy surrealizujące, które spotyka się w rzeczywistości codziennej. (za: "Ostrość widzenia" - rozmowa z Eustachym Kossakowskim, Fototapeta.art.pl”)
Kossakowski odszedł od dokumentu na rzecz projektów konceptualnych. Najważniejszy z nich to 6 metrów przed Paryżem, pokazujący drogowskazy prowadzące do stolicy Francji. Innym ważnym projektem jest cykl zdjęć Światła Chartres, powstały w tej słynnej gotyckiej katedrze. „Mnie chodziło o światło i sprawę czasu. Zmiany światła w kontekście upływającego czasu. I fotografowałem bardzo systematycznie, w trzytygodniowych odstępach. Spędzałem cały dzień od wschodu do zachodu. Systematycznie fotografowałem zjawiska świetlne, odwróciwszy się plecami do witraży rejestrując efekty świetlne we wnętrzu katedry. Trzy tygodnie temu były, a już potem ich nie było, ale były inne, a następne były dopiero za miesiąc. I dlatego pracowałem nad tym rok. Nie dlatego, że to wymagało tyle pracy, tylko dlatego, że po prostu czasami nie miałem tam co robić nawet przez kilka dni. Fotografowałem to samo miejsce co trzy minuty, miałem takie serie kolorowych zdjęć np. życie jednego miejsca przez 15 minut. Albo życie jednego miejsca przez 5 minut. Cały czas w kolorowej gamie tych pryzmatów, oświetleń’. (za: "Ostrość widzenia" - rozmowa z Eustachym Kossakowskim, Fototapeta.art.pl”)
Zdjęcia zebrane zostały w albumie "Lumières de Chartres", który ukazał się w 1990 roku we Francji stał się sporym wydarzeniem artystycznym.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.