Kobieta z mufką wg Elisabeth Louise Vigée-Le Brun - odbitka luksusowa, 1885 r.

Feliks Jasiński podniósł do rangi sztuki prostą pozornie i traktowaną z rezerwą działalność reprodukowania obrazów w grafice. Jego powtórzenia malarskich kompozycji w czerni i bieli można nazwać kongenialnymi. Oglądając jego prace trudno uwierzyć, jak bardzo łączą niezwykłą wprost szczegółowość z lekkością.
Artysta kształcił się w Brukseli i Paryżu gdzie zamieszkał w 1882 roku. Zmarł przedwcześnie we Francji w 1901 roku.
Temperament i niezwykłe techniczne umiejętności skłoniły go do zajęcia się grafiką interpretacyjną. Paradoks tego, co udało mu się osiągnąć polega na tym, że jest to dziedzina odtwórcza. Jak wskazuje badaczka twórczości Jasińskiego, Katarzyna Ubysz-Piasecka „Grafiki Jasińskiego reprezentują bardzo ciekawy moment w historii reprodukcji dzieł sztuki. Za jego życia techniczne środki powielania obrazów stały już na dobrym poziomie. Wysokiej klasy ryciny Jasińskiego pełniły odmienne funkcje aniżeli przekazywanie informacji o odtwarzanym dziele”. Dzięki brawurowej technice, jego „powtórzenia” stawały się twórczą interpretacją. Że artyście udało dokonać się takiego przekroczenia świadczy fakt, że został wybrany członkiem szacownej, francuskiej instytucji. Przyjęto go do Société des Beaux Arts, do której wstęp mieli tylko malarze i rzeźbiarze – twórcy, a nie odtwórcy. Jasiński współpracował z najlepszymi wydawcami swoich czasów: Charlesem Delorière, Léonem Gaucherel, Julesem Hautecoeur, Arthurem Toothem czy Frerickiem Keppelem. Zagranicą uznawano go za jednego z najwybitniejszych grafików swoich czasów. Starał się również o utrzymanie kontaktów z ojczyzną, między innymi szukając wydawców i wystawiając w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie i Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Twórczość Feliksa Jasińskiego, wpisuje się jednak w smutny topos polskiej historii sztuki: artysty niedocenionego w kraju, a uwieńczonego sukcesem zagranicą.
Prace Jasińskiego to przede wszystkim reprodukcje malarstwa, z rzadka tylko grafiki, rysunku czy rzeźby. Reprodukował dzieła takich artystów jak Ernest Meissonier, Jan Matejko, Józef Chełmoński i Edward Burne-Jones. Z dawnych mistrzów odtwarzał obrazy Jana van Eycka, Sandro Botticellego, Albrechta Dürera, Quinten Metsysa, Antona van Dycka czy Honoré Fragonard. Współpracował z dwoma ważnymi francuskimi czasopismami o sztuce „L’Art” i „Gazette des Beaux-Arts”. Jego prace towarzyszyły sprawozdaniom z wystaw, monograficznym tekstom czy opisom sławnych kolekcji. Jednak nie pełniły wyłącznie funkcji ilustracyjnej, o czym świadczy sposób ich prezentacji. Drukowano je jako wkładki nieraz na lepszym papierze, a jego nazwisko zawsze było wymieniane jako twórcy reprodukcji.
Grafiki Jasińskiego były również sprzedawane jako samodzielne prace. Przykładem takich właśnie przedmiotów są dwie prace prezentowane w katalogu. Sprzedawane grafiki drukowano na różnych podłożach, od zwykłego papieru przez lepszy papier, aż po luksusowy pergamin. Ceny znacznie różniły się w zależności od podłoża (szczególnie we Francji). Odbitki luksusowe (avant la lettre, z remarką i podpisem artysty) mogły być droższe nawet szesnastokrotnie w stosunku do wydanych na zwykłym podłożu.

W latach 1863-1871 przebywał w Belgii, a następnie od 1871 r. w Krakowie, gdzie uczył się rysunku u E. Lepszego. Od 1880 r. lub 1881 r. studiował malarstwo w Brukseli pod kierunkiem M. van Alphena. Po roku wyjechał do Paryża, gdzie wstąpił do Academie Julian. W 1889 r. został uhonorowany złotym medalem I klasy na wystawie Blanc et Noir w Paryżu. W 1900 r. otrzymał złoty medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu. Według J. Jaworskiej, Jasiński należał do najwybitniejszych odtwórczych grafików w Europie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.