Naga w morzu

Wygrzywalski - mimo zamkniętego repertuaru motywów, którymi posługiwał się w malarstwie - potrafił każdorazowo nasycić swoje morskie sceny intensywnością doznania natury, wrażeniami luministycznymi, nastrojem Śródziemnomorza. Nowoczesność obrazowania, wyrażająca się w tych cechach, w "Nagiej w morzu" spotyka się z wielką tradycją sztuki XIX wieku. Postać kobiety spoczywającej na piasku, omywanym przez fale, nawiązuje do akademickich aktów, dla których wzorem w salonowym malarstwie były nieodmiennie klasyczne wyobrażenia Wenus. Wygrzywalski nawiązuje dialog z dawnymi mistrzami i tworzy fantazję na temat pierwotnego świata harmonii człowieka i natury. Krytyk Tadeusz Rutkowski świetnie nakreślił ten rys twórczości artysty w następujący sposób: "Wyszedł na malarza słońca, błękitu, złota, nagiego, nagusieńkiego ciała. Uczeń monachijskiej akademii, co uczyła malować w kolorze bawarskiego piwa, piernika czy pumpernikla, co uczył się po galeriach i kopiował jak może nikt inny w Polsce, a nie popadł na chwilę w galerieton, nie popełnił jednego pasticcio, i wyszedł na najpierwszego może polskiego majstra rysunku, klasyka aktu, modernistę w pogoni za światłem, wibracją atmosfery, czystym powietrzem, przepychem farby i koloru".

Studiował w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1893-98 oraz w Académie Julian w Paryżu. W 1900 roku osiadł w Rzymie, skąd odbywał liczne artystyczne podróże, m.in. do Egiptu. W 1908 roku powrócił do Lwowa, gdzie osiadł na stałe. Tam otrzymał zamówienie na ozdobienie wnętrz Izby Przemysłowo-Handlowej. Zajmował się scenografią i pełnił funkcję inspektor sceny w Teatrze Miejskim. Projektował kostiumy teatralne i witraże. W twórczości malarskiej posługiwał się językiem naturalizmu, używając kontrastowej, śmiałej palety barwnej. Tworzył głównie popularne sceny morskie i orientalne, często przedstawiające ludzką pracę lub skupione wokół postaci kobiety.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.