Naprawiający dywany

Sceny przedstawiające naprawiaczy dywanów, tkaczy makat i handlarzy orientalnych tkanin pojawiają się w twórczości Wygrzywalskiego od 1906 roku. Wprowadzenie nowej tematyki wiąże się z podróżą jaką odbył w tym czasie artysta. Na początku 1906 Wygrzywalski zwiedził Egipt oraz Pustynię Nubijską. Z podróży przywiózł nie tylko kilka szkicowników i gotowych obrazów, lecz także serię rysunków i fotografii, które posłużyły mu do pracy w ciągu kolejnych lat. Do scen orientalnych artysta powracał regularnie od 1908 roku (kiedy to na stałe wrócił do Lwowa) przez cały okres międzywojenny. Na ich formę oddziałała jednak nie tylko podróż z 1906 roku. Również wcześniejsze zainteresowania artysty nie były bez znaczenia. Wiadomo, że Wygrzywalski flirtował z Orientem już w Monachium: w latach studenckich malował osadzone w egzotycznym pejzażu sceny biblijne. Do tematyki wschodniej powracał także w Rzymie, w tworzonych dla prasy ilustracjach. Wydaje się, że dla zrozumienia stylistyki "Naprawiaczy dywanów" ważniejszy od podróży z 1906 roku jest właśnie rzymski okres twórczości Wygrzywalskiego. To w Italii, a nie na Wschodzie, artysta zaczął wprowadzać do swoich kompozycji mocne światło i rozbielone kolory. To właśnie w okresie rzymskim wykrystalizował się intymistyczny model sceny rodzajowej, z którym mamy do czynienia na prezentowanym obrazie. O paradoksalnie europejskim rodowodzie orientalnych scen Wygrzywalskiego świadczą też fizjonomie sportretowanych mężczyzn - obaj młodzieńcy przypominają bardziej mieszkańców starego kontynentu niż śniadych Egipcjan. Już współczesna Wygrzywalskiemu krytyka wychwyciła, że jego obrazy nie są reporterskim, naturalistycznym zapisem podróży, ale pewną wyidealizowaną fantazją na temat Wschodu. Artysta widział w orientalizmie przede wszystkim pretekst do wprowadzenia do obrazu barw. W jego kolorystycznych poszukiwaniach, typowych skądinąd dla wielu orientalistów, należy szukać powodów dla których Wygrzywalski tak chętnie wprowadzał do swoich prac kobierce i dywany. Stanowią one niejako pretekst do zaprezentowania przed widzem umiejętności malarza. Stąd też rekwizyty te odnajdziemy nie tylko w orientalnych tkalniach i bazarach, lecz także w scenach modlitw, odpoczynków karawan czy malowanych przez Wygrzywalskiego zabaw w haremie. W kontekście sztuki innych polskich orientalistów - tych lubujących się w pornografii (jak Żmurko) czy tych zafascynowanych wojnami (jak Brandt) - formuła zaproponowana przez Wygrzywalskiego wydaje się zjawiskiem osobnym, bliższym raczej włoskim plamkarzom (Macchiaioli) niż polskim akademikom.

Studiował w monachijskiej ASP w latach 1893 - 1898 oraz w Academie Julian w Paryżu. W 1908 roku osiadł we Lwowie. Naturalizm i silna ekspresja jego początkowych dzieł, w których przedstawiał pracę ludzką bądź wydarzenia o dużym ładunku dramatycznym, ustąpiły w późniejszym okresie realistycznym pejzażom włoskim i ukraińskim. Wygrzywalski był twórcą dekoracji lwowskiej Izby Przemysłowo - Handlowej. Projektował również witraże, tworzył scenografię i kostiumy teatralne.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.