NIMFA, 1916

Feliks Słupski kształcił się w warszawskiej Szkole Rysunkowej W. Gersona (1886-89) oraz w Monachium w Kunstgewerbeschule i paryskiej Académie Julian. Wiadomo, że w latach 80. i 90. XIX w. korzystał ze stypendiów Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, które umożliwiły mu studia za granicą. Począwszy od 1890 wielokrotnie prezentował swoje prace w Zachęcie (której był członkiem). Uczestniczył także w Salonach w Paryżu, m.in.: w 1898, 1899 (Salon Societé des Artistes Francais), 1900 (Wystawa Powszechna - otrzymał wówczas brązowy medal). Od ok. 1900 mieszkał w Warszawie i prowadził aktywną działalność pedagogiczną. W 1904 założył, wraz z żoną Marią, własną szkołę malarstwa. W okresie 1921-24 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych, a od 1926 do 1935 jej dyrektorem. W czasie II wojny św. przebywał w Warszawie. Słupski malował głównie portrety, akty oraz sceny rodzajowe i pejzaże. Tworzył w konwencji realistycznej.