Dubrownik, 1981

Franciszek Kmita studiował w latach 1947-53 w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie - malarstwo u Jana Sokołowskiego, Eugeniusza Arcta i Michała Byliny, grafikę u Andrzeja Rudzińskiego. Jeszcze jako student, w 1951 zdobył II nagrodę na wystawie malarstwa towarzyszącej Festiwalowi Młodzieży i Studentów w Berlinie (obraz "Lektura" zakupiono do muzeum berlińskiej Akademii). Brał udział w IV Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Warszawie w 1954. Po studiach, w 1954 osiadł na stałe w Kazimierzu nad Wisłą. Z czasem stał się znaną i cenioną osobistością - stale obecny ze sztalugami w plenerach miasta, aktywista i społecznik, prezes Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Kazimierza, który samodzielnie zrekonstruował zabytkową kamienicę na dom własny z galerią, przy tym artysta coraz szerzej znany poza swym miastem dzięki licznym podróżom, wystawom w wielu krajach świata, artykułom, wywiadom i reportażom w prasie, radiu i telewizji. Jako malarz i rysownik reprezentuje realizm, rozświetlony i migotliwy na wzór postimpresjonizmu, nieco stylizowany, nieobojętny też na lokalną tradycję malarstwa uczniów Tadeusza Pruszkowskiego, którzy w Kazimierzu odbywali doroczne plenery.