Zegar szafkowy, około 1770 r.

szafka z drewna barwionego na czarno, przeszklona 4-stronnie; zwieńczenie - profilowanym daszkiem ze sterczynkami; zegar wsparty na 4 nóżkach w kształcie uskrzydlonych szponów ptaka na kulach; uchwyt, nóżki i sterczynki mosiężne; mechanizm zamocowany między prostokątnymi mosiężnymi płytami, tylna grawerowana motywami roślinnymi; wychwyt wrzecionowy z wahadłem, naciąg sprężynowy chodu ze ślimakiem wyrównawczym i łańcuszkiem; mechanizm kwadransowy; wybija kwadranse, półgodziny i godziny; Grand Sonnerie; tarcza prostokątna, zwieńczona półkoliście, grawerowana motywami roślinnymi; na tarczę nałożony pierścień z cyframi rzymskimi; w części górnej centralnie montowana płytka z sygnaturą i 2 regulatory do zatrzymania mechanizmu i do włączania i wyłączania bicia; repetycja; w tarczy wycięte okrągłe okienko datownika i otwór na kontrwahadełko.

Franciszek Kranz (Kranc, Krantz) zegarmistrz pochodzący z Wiednia, działający w Warszawie od drugiej połowy XVIII wieku - uzyskał tytuł mistrza w 1754 roku.