Wiejska kapela, 1879 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja prywatna, Warszawa


LITERATURA:
- porównaj: Maria Gołąb, Agnieszka Ławniczakowa, Piotr Michałowski, Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Poznaniu, listopad 1997 - marzec 1998, Poznań 1997, nr kat. 398 (wariant kompozycyjny: Wędrowni muzykanci, 1880)

W recenzjach prasowych dotyczących malarstwa polskiej kolonii w Monachium Franciszek Streitt wymieniany jest jednym tchem razem z malarzem Antonim Kozakiewiczem. Streitt, osiadłszy na stałe w Bawarii w 1871 roku, dzielił pracownię ze wskazanym artystą – z tego też względu krytyka postrzegała ich jako tandem artystyczny. Malarstwo Polaków, choć oparte na rodzajowej anegdocie, niosło inny rodzaj wrażliwości. Streitt studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1856-66, a następnie w wiedeńskiej Akademii. Będąc uczniem Matejki, we wczesnym okresie działalności poświęcił się malarstwu stricte historycznemu. W Monachium odkrył malarstwo rodzajowe o Stimmungowym charakterze. Malował liryczne pejzaże, sceny z polskiej prowincji, często Romów czy wędrownych muzykantów. Prezentowana kompozycja powstała jako wariant kompozycyjny obrazu dzisiaj przechowywanego w Muzeum Narodowym w Poznaniu. O istnieniu dwóch wersji donosił Michał Wołowski na łamach „Kłosów” w 1879 roku. Streitt należał do najważniejszych przedstawicieli tzw. szkoły monachijskiej. We wspomnieniu pośmiertnym monachijskiego Kunstvereinu (1890) pisano o dziele artysty: „Jego obrazy, przeważnie pokazujące z największą wiernością życie ludu polskiego i węgierskiego, znalazły jak najwyższe uznanie tak, że artysta prawie całe swoje życie poświęcał umiłowanej sztuce”.

Pierwsze lekcje malarstwa pobierał we Lwowie. W latach 1856-66 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i J. Matejki. Od 1871 roku naukę kontynuował w akademii wiedeńskiej u E. Engertha. W 1871 roku zamieszkał na stałe w Monachium, gdzie związał się z grupą artystów polskich, skupionych wokół osoby J. Brandta, tworzących tzw. 'sztab'. Razem z przyjacielem, malarzem Antonim Kozakiewiczem, prowadził pracownię. Stamtąd wyjeżdżał do Krakowa i na Węgry. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z postaciami dzieci lub Cyganów w nastrojowym otoczeniu, pejzaże i portrety, a we wcześniejszym okresie twórczości także sceny historyczne. Jego obrazy cieszyły się powodzeniem i były sprzedawane przez monachijskich 'kunsthändlerów' do Anglii i Ameryki. Wystawiał swoje prace w krakowskim TPSP już od 1861 roku, później również w lwowskim TPSP i od 1867 r. w warszawskiej Zachęcie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.