Wejście na Kazimierz (przed zburzeniem), 1912/1913

Malarz i literat; studiował malarstwo dekoracyjne w Państwowej Szkole Przemysłowej w Krakowie oraz w krakowskiej ASP; współzałożyciel ZPAP. Uczył się malarstwa u J. Mehoffera, J. Unierzyskiego, L. Wyczółkowskiego i S. Wyspiańskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1902-1907. Podlegając silnym wpływom malarzy młodopolskich, pozostał wierny własnym założeniom, w myśl których tworzył obrazy będące sumiennymi studiami rzeczywistości. Był w pełni malarzem realistą, o świetnym zapleczu warsztatowym. Głównie malował widoki Krakowa, wnętrza kościołów, rynki, fortyfikacje. Kiedy podejmował tematy historyczne dbał w tych kompozycjach o rzetelną rekonstrukcję dawnych widoków Krakowa. Interesował się zabytkową architekturą krakowską. Jego ulubioną techniką malarską była akwarela. Swoje prace wystawiał w krakowskim i we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W 1925 roku odbyła się indywidualna wystawa jego prac we Lwowie .