Para pejzaży, IV ćwierć XVIII w.

Prezentowana para obrazów jest przykładem marin typowych dla sztuki zachodnioeuropejskiej (szczególnie francuskiej i holenderskiej) końca XVIII wieku i pierwszej dekady XIX stulecia. Dla tworzących w tym czasie marynistów najważniejszym punktem odniesienia była holenderska tradycja malarstwa pejzażowego, wzbogacana o rozwiązania formalne typowe dla regionalnych szkół malarskich i specyficzną - sentymentalną lub protoromantyczną - wrażliwość na siłę natury. Fakt emanowania XVIIwiecznej sztuki holenderskiej na inne kraje w XVIII wieku - kojarzonego z epoką rokoka i klasycyzmu - choć na pierwszy rzut oka może dziwić, jest w istocie szerokim i powszechnym zjawiskiem. Transfer sztuki holenderskiej umożliwiły zarówno eksport dzieł sztuki, jak i tworzenie ich graficznych reprodukcji. Na przełomie XVIII i XIX wieku rozwój pejzażu związany był ze zmianami społeczno-politycznymi, odrodzeniem regionalnych patriotyzmów oraz narodzinami myśli romantycznej. Poezja i literatura otwierały artystów na nowe obszary przeżyć. Większe znaczenie przyznano uczuciom, a sztuka miała stanowić dla widza doświadczenie emocjonalne, duchowe, niekiedy wręcz religijne. Stąd zainteresowanie wzniosłością i groźnym obliczem natury. Podstawą stała się obserwacja natury i przesycenie krajobrazu wartościami nastrojowymi. Sama natura zaczęła być rozumiana jako przepełnione boskim pierwiastkiem miejsce ucieczki od cywilizacji. Sentymentalny pejzaż skupiał się na atmosferze i uczuciach. Wyrafinowane kompozycje oraz konwencjonalne symbole i alegorie typowe dla sztuki dojrzałego baroku ustąpiły miejsca surowości, skupieniu na nastroju i ekspresji. Dlatego wśród pejzaży przełomu XVIII i XIX wieku znajdziemy nie tylko malownicze sceny wśród włoskich ruin i obrazki pasterskie, ale także obrazy "groźne": burze, wybuchy wulkanów, obrazy trzęsień ziemi i wszelkiej maści katastrof. Pejzaż marynistyczny, jako odrębny gatunek, narodził się w Europie w XVI wieku na terenie Niderlandów. Wyodrębnienie się gatunku pejzażowego związane było z przemianami ideologicznymi, rozwojem myśli protestanckiej oraz naukowego zainteresowania światem przyrody. Sakralne sceny historyczne zastąpione zostały w Holandii przez przedstawienia świeckie, w wyniku czego pejzaże morskie zaczęto komponować w typie malarstwa historycznego - jako wielkoformatowe,a przez to wzniosłe, kompozycje. Rozkwit fascynacji malarstwem marynistycznym nierozerwalnie wiąże się ze złotym wiekiem Republiki Holenderskiej. Ukazywane z perspektywy lotu ptaka widoki wybrzeży, zapisy krajobrazu o kartograficznym charakterze, widoki statków malowane przez Vrooma czy italianizujące pejzaże morskie Cuypa stanowiły afirmację kultury ciekawości, krajobrazu narodowego oraz podkreślenie potęgi morskiej Holandii. Do tradycji tej odwoływał się w swojej twórczości - wybitny francuski malarz- - Joseph Vernet, który rozwinął, istniejący już wcześniej w sztuce francuskiej, typ wielkiej sceny portowej. Jego malarstwo wywodzi się z koncepcji Claude’a Lorraina: pejzażu idealnego i studiów nad zmieniającymi się efektami świetlnymi. Mimo odwołania do konwencji symbolicznej, dzieła Verneta to sentymentalne pejzaże o melancholijnym zabarwieniu, mające ukazać przede wszystkim piękno i potęgę natury. Dramatyczne niebo, atmosfery burzy i kontrastowe barwy łączą się z harmonijnym zestawieniem poszczególnych elementów pejzażu. Twórczość Verneta zamyka okres klasycznego pejzażu morskiego, wywodzącego się ze sztuki holenderskiej i dziedzictwa Lorraina. W przypadku prezentowanych obrazów siła oddziaływania Verneta jest o tyle istotna, że - jeszcze za życia - był on artystyczną gwiazdą niespotykanego dotąd formatu. Verneta kolekcjonowali najważniejsi monarchowie epoki, pojawienie się jego dzieł na paryskich salonach było za każdym razem wielkim wydarzeniem. Wreszcie: za obrazy Francuza trzeba było w XVIII wieku zapłacić niemałesumy. Wszystko to doprowadziło do rozpowszechnienia się formuły jego malarstwa i powstania całego nurtu malarstwa pejzażowego w stylu Verneta. Mimo zmniejszenia zainteresowania ilustrowaniem scen batalistycznych, dziejących się na morzu, z jakim mamy do czynienia po zakończeniu epoki napoleońskiej w 1815 roku, europejska fascynacja marinami nie gasła. Pejzaże morskie przestały byćtylko odwzorowaniem scen historycznych. Stały się pretekstem do ukazania nastrojowości, emocji oraz swobodnego wykorzystywania środków wyrazu, których efektem są dzieła o charakterze bliskim poezji wczesnoromantycznej, np. Byrona czy Mickiewicza (słynny cykl "Sonety krymskie")


Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%