Wenus z amorem (wg Nicolausa Knüpfera)

Praca, która funkcjonowała dotychczas jako anonimowa Wenus, jest w istocie interesującym przykładem karier tak zwanych małych mistrzów i ich odziaływania na sztukę. Obraz, którego źródło było dotychczas nierozpoznane jest w istocie powtórzeniem kompozycji niemieckiego malarza Nikolausa Knupfera (1609-1655). Autor pracy prawdopodobnie nigdy nie widział jednak oryginału Knupfera, o którego losach zresztą niewiele wiadomo. Na przełomie XVII i XVIII wieku praca znajdowała się prawdopodobnie bądź we Flandrii, bądź w Paryżu, skoro jej graficzną reprodukcję wykonał w tym czasie flamandzki grafik Jan van den Bruggen (1659-1740). Pod koniec XIX wieku obraz był już w Anglii, w zbiorach rodzinny Cook z podlondyńskiego Richmond, a w 2008 roku sprzedano go na aukcji w Sotheby’s. Sprawę komplikuje hipoteza o istnieniu drugiej, niereprodukowanej wersji obrazu. Zdaniem Herberta Cooka znajduje się ona w petersburskiej kolekcji Jusupowa. (J.O. Kronig, A Catalogue of the Paintings at Doughty House, Richmond, and elsewhere in the Collection of Sir Frederick Cook, red. Herbert Cook, London 1914, vol. II, poz. 272). Dla prezentowanego w naszym katalogu obrazu obie kompozycje Knupfera stanowią jednak jedynie punkt wyjścia. Wobec potencjalnych pierwowzorów nasza kompozycja jest lustrzanym odbiciem. "Kopia" różni się również kolorystyką i kilkoma detalami (np. brakiem rzuconych na ziemie pantofli Wenus, czy brakiem postaci służącej w tle). Takie rozwiązanie sugeruje, że artysta posłużył się w pracy nad obrazem jego graficzną reprodukcją. Znane są dwie wersje, z których anonimowy autor mógł skorzystać. Pierwsza z nich, już wspomniana, powstała w warsztacie Jana van den Bruggena na przełomie XVII i XVIII wieku. Druga, anonimowa, powstała zapewne w tym samym mniej więcej czasie. Towarzyszy jej inskrypcja dopowiadająca sens przedstawienia: Casta placent, ludud desidiose vale (J. Saxton, Nicolaus Knüpfer. An Original Artist, Doornspijk 2005, il. 46a). Skąd u Knüpfera wzięły się te zapożyczenia? Część można oczywiście wyjaśnić faktem praktykowania młodego malarza w warsztacie Bloemaerta, jednego z najważniejszych manierystów holenderskich, garściami czerpiącego z kultury włoskiego odrodzenia. Knüpfer spędził w jego utrechckiej pracowni ponad dwa lata, po czym sam otworzył w mieście warsztat, decydując się nie powracać do rodzinnych Niemiec. Holenderska kariera Knüpfera rozwijała się na tyle dobrze, że już w 1637 roku został członkiem Gildii św. Łukasza. Wiadomo, że współpracował z Janem Bothem i Janem Weenixem. Z pracowni Knüpfera wyszło kilku wybitnych artystów, m.in. Jan Steen i Gabriel Metsu.


Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%