Scena na dziedzińcu renesansowym

Córka malarza Antoniego, uczyła się malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych dla Kobiet Toli Certowicz w Krakowie, a do 1904 roku kontynuowała naukę w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu u Laurensa. Tworzyła w technice olejnej i pastelowej. Najczęściej malowała studia portretowe oraz pejzaże architektoniczne. Debiutowała na wystawie Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie w 1900 roku, a w 1902 roku wystawiała na Salonie Societé Nationale des Beaux-Arts. Od 1904 roku mieszkała w Krakowie wystawiając do 1917 roku w tamtejszym Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych oraz w latach 1905-1907 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Związała się z Towarzystwem Polska Sztuka Stosowana, brała udział w jego wystawach. Projektowała witraże, afisze, znaki drukarskie, zajmowała się ilustratorstwem oraz pracą dydaktyczną (w latach 1912-1919). W latach 1925-1930 przebywała na południu Francji. Chętnie malowała pejzaże stosując w dążeniu do uproszczenia formy ostrą konturową kreskę. Niewiele prac malarki znajduje się w dzisiejszych zbiorach muzealnych. Między innymi w Bibliotece Ossolińskich przechowywana jest akwarela jej pędzla.