KŁADKA NAD ULICĄ KSIĄŻĘCĄ

Autor jest twórcą nowego malarstwa, które określa mianem ekspresji geometrii. Jego prace były wystawiane w Monaco (1989), Japonii (1994/95), Paryżu (1998/9). Dwaj młodzi mężczyźni, stojący na mostku, w swobodnych pozach, śmiało spoglądają na portretującego ich malarza. Pod nimi płynie korowód nagich ludzi, idących kamiennym akweduktem. Niektórzy z nich skaczą z mostu, lecz wstają i rozchodzą się po połoninach. W dali rozpościera się widok miasta o białych budowlach. Sklepienie zamknięte jest szklaną kopułą. W obrazach Grzegorza Piecyka widoczna jest fascynacja sztuką Hieronima Boscha i Hansa Memlinga. Inspiracja jest widoczna nie tylko w modelunku światłocieniowym, stylistyce, lecz i w nagromadzeniu narracji. Wpatrując się w obraz widz wyławia coraz to nowe jej wątki: samochód jadący drogą, postać mężczyzny w kapeluszu, czy twarz w ciemnych okularach wyłaniającą się z chmur pod mostkiem. Widoczne są w nim nawet cytaty z malarstwa mistrzów, jak tłum nagich postaci z Sądu Ostatecznego, czy też jaśniejące w dali miasto - Niebiańska Jerozolima. Nie są to jednak cytaty dosłowne, lecz swoiście przez artystę przetworzone - radosne postacie o współczesnych fryzurach, prowadzone przez trzymającego mikrofon przywódcę-rockowego artystę, nie mają w sobie nic z grozy piętnastowiecznego Sądu Ostatecznego - tworzą nowy obraz współczesnego świata, bacznie, ale i z humorem przez artystę obserwowanego.