Pejzaż

Studia malarskie rozpoczęła w 1917 w warszawskiej SSP pod kierunkiem M. Kotarbińskiego; od 1921 kontynuowała naukę w krakowskiej ASP w pracowniach J. Pieńkowskiego i J. Pankiewicza. Weszła w skład Komitetu Paryskiego, z którym wyjechała w 1924 r. - już jako żona Jana Cybisa - do Paryża. Studiując w prowadzonej przez Pankiewicza filii macierzystej uczelni wyjeżdżała na plenery na południe Francji - do La Ciotat i Collioure. W 1931 wzięła udział w pierwszej wystawie kapistów w Galerie Zak w Paryżu i Galerie Moos w Genewie. Lata 1931-33 spędziła w Krakowie. W 1933 r. ponownie znalazła się w Paryżu, gdzie odbyła się jej pierwsza indywidualna wystawa w Galerie Renaissance. Po wystawie kapistów w IPS w 1934 obrazy artystki zostały zakupione do Państwowych Zbiorów Sztuki. W 1945 E. Eibisch powołał ją - jako pierwszą kobietę w historii uczelni - na stanowisko profesora krakowskiej ASP. W l. 1955-57 odbyła liczne podróże artystyczne do Austrii, Szwajcarii i Francji. Jej sztuka w pełni odzwierciedlała malarską doktrynę kapistów skupioną na morfologii obrazu; w martwych naturach, pejzażach i portretach relacje między przedmiotami dostarczały artystce pretekstu do rozwijania barwnych harmonii, smakowania kolorystycznych zestrojów i analizowania efektów fakturalnych. Prezentowany pejzaż wiejski nawiązuje tematem i stylistyką do malarstwa impresjonistów. Iluzyjną ucieczkę przestrzeni obrazowej w głąb hamuje tu zwarty, horyzontalnie rozciągnięty pas wiejskich zabudowań, spoza których wyrasta ściana lasu. Spłaszczone bryły domów przesłaniają rozmyte plamy listowia pierwszoplanowych drzew. Krajobraz zatopiony jest w rozproszonym, łagodnym świetle poranka; chłodne gamy błękitów i zieleni dopełnione ciepłymi brązami zdają się emanować świeżą, rześką atmosferę wiejskiego zakątka.