Wybrzeże skaliste w Bretanii, 1982

Hanna Rudzka-Cybisowa uczyła się malarstwa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Kotarbińskiego od 1917 roku. Studia kontynuowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u I. Pieńkowskiego. W 1923 roku zgłosiła się do pracowni J. Pankiewicza. W 1924 roku wyjechała do Paryża wraz z mężem Janem Cybisem oraz innymi członkami Komitetu Paryskiego. Wystawiała w Paryżu, Genewie. W 1931 roku wróciła do Polski i wzięła udział w pierwszej wystawie Kapistów w Warszawie. W 1933 roku miała swoją pierwszą indywidualną wystawę w Galerie Renaissance w Paryżu. W latach trzydziestych brała żywy udział w życiu artystycznym i wystawienniczym polskich malarzy kolorystów, zarówno w Polsce, jak i za granicą. W 1936 roku przebywała w Wiśniowej u Mycielskich, dużo malowała. W 1945 roku została profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbywała liczne podróże zagraniczne, była wielokrotnie nagradzana jako czołowa przedstawicielka polskiego koloryzmu. Jej spuścizna malarska to liczne prace, "gęste oleje i delikatne gwasze", martwe natury, portrety, a przede wszystkim pejzaże. Wyróżnia je staranna kompozycja, na którą nanizane zostały rozedrgane kolory. Malarka harmonijnie równoważyła odczucie głębi obrazu z dwuwymiarowością, którą zawsze podkreślała w swoich dziełach.