T`ai-chi Tu, 1968 r.

Artysta bazował w swojej twórczości na dokonaniach op-artu zarówno w zakresie wypracowanej przez kierunek estetyki, jak i doświadczeń wyniesionych z metodologicznych badań dziedzin: optyki i neurologii. W swoich pracach stworzył szczególną odmianę tego kierunku, nacechowaną liryczną aurą, co spośród artystów op-artu najbardziej zbliża go formalnie do malarstwa Juliana Stańczaka. Beckmann chętniej operował jednakże formami kulistymi - charakterystyczny urok jego prac opiera się na wysmakowanych kolorystycznych niuansach, często budował kompozycje z niemal transparentnych, nakładających się na siebie geometrycznych kształtów. Oficjalną przynależność do kierunku op-art potwierdził udział artysty w wystawie "The Responsive Eye" w 1965 roku w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Jednocześnie jego prace pojawiały się regularnie na retrospektywnych ekspozycjach prezentujących artystów z kręgu Bauhausu oraz licznych wystawach indywidualnych, głównie w Stanach Zjednoczonych. Hannes Beckmann zmarł w 1977 roku. Cała spuścizna po artyście trafiła w ręce jego córki - do momentu odkrycia kolekcji w 2008 roku przez jednego z amerykańskich marszandów pozostawała właściwie poza rynkowym obiegiem. W rodzinnym archiwum zachowała się również między innymi obszerna korespondencja artysty z Kandinskim, który próbował pomóc małżeństwu Beckmannów w wydostaniu się z oblężonej w trakcie drugiej wojny światowej Pragi. Obecnie trwają prace nad wydaniem pierwszej obszernej monografii malarza, która dzięki staraniom i wspólnej pracy ekspertów europejskich i amerykańskich ukaże się w 2017 roku.

Hannes Beckmann podstawy kształcenia artystycznego wyniósł z Bauhausu, gdzie uczęszczał wraz Paulem Klee, Kandinskim i Josefem Albersem, poza malarstwem realizował się również w fotografii i scenografii. Z pochodzenia Niemiec, przeprowadził się do Pragi gdzie prowadził studio fotograficzne i poślubił czeską Żydówkę. W czasie drugiej wojny światowej oskarżono go o szpiegostwo i wraz z żoną Matyldą umieszczono w obozie koncentracyjnym. W 1945 ich syn zginał podczas przypadkowego bombardowania Pragi przez wojska amerykańskie. Beckmannowie przetrwali wojenny dramat i u schyłku lat 40. przeprowadzili się na stałe do Stanów Zjednoczonych gdzie artysta został kuratorem departamentu fotografii w Museum of Non-Objective Painting (przemianowanym później na Muzeum Guggenheima) oraz nauczycielem sztuki kolejno w Cooper Union, Yale i Dartmouth. To właśnie w tym okresie powstały pierwsze op-artowe płótna Beckmanna.