Bez tytułu, 1952

Urodzony w Siedlcach najsłynniejszy polski rzeźbiarz specjalizujący się w szkle artystycznym. Po ukończeniu warszawskiej Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa (1930) studiował w tamtejszej Akademii u Tadeusza Breyera i Tadeusza Pruszkowskiego (1930-1936). Dyplom uzyskał w roku 1954. W latach 1946-1950 był związany z hutą "Józefina" w Szklarskiej Porębie. W późniejszym okresie wykonywał szkła unikatowe w hucie na Targówku, w Wołominie oraz innych podwarszawskich zakładach. Zajmował się również medalierstwem, malarstwem i rysunkiem. Miał wiele wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. Długotrwały kontakt z hutą pozwolił mu nie tylko na zgłębianie tajników obróbki na zimno. Zainteresował się również wytopem masy szkła, jego plastycznością, konsystencją, grą świateł, migotliwością uwięzionych w tworzywie pęcherzyków powietrza i wieloma innymi zjawiskami i efektami, których sposoby uzyskiwania i swoiste piękno objawiają się dopiero po długotrwałym obcowaniu z tworzywem.