FONTANNA, 2 poł. lat 80-tych

Po ukończeniu warszawskiej MSSZiM (1930) studiował w tamtejszej Akademii u profesorów Tadeusza Breyera oraz Tadeusza Pruszkowskiego (1930-1936). Dyplom uzyskał w roku 1954. W latach 1946-1950 był związany z hutą "Józefina" w Szklarskiej Porębie. W pó¼niejszym okresie wykonywał szkła unikatowe w hucie na Targówku, w Wołominie oraz innych podwarszawskich zakładach. Zajmował się również medalierstwem, malarstwem i rysunkiem. Miał wiele wystaw indywidualnych w kraju i za granicą. O początkach pracy twórczej Tomaszewskiego w dziedzinie szkła artystycznego pisze Paweł Banaś: "przyjazd w 1947 roku do Szklarskiej Poręby urealnił jego przedwojenne pragnienia, jeszcze bowiem w czasie studiów w Szkole Sztuk Zdobniczych wiele słyszał od profesora Szczepkowskiego o atrakcyjnej pracy w hutach szkła. (…) dysponował Tomaszewski gruntownym przygotowaniem ogólnym, o technice wykonywania szkła, nie miał wszakże, jak sam przyznawał, pojęcia. Wyróżniały go jednak szczególny upór, zapał i pracowitość. (…) osiągnięcia Tomaszewskiego nie były rezultatem krótkotrwałych doświadczeń. On jeden, jedyny niezniechęcony różnego rodzaju utrudnieniami, zdecydował się na pozostanie w hucie nie na kilka miesięcy, ale na całe lata. Nie pełnił jednak funkcji etatowego projektanta, a przygotowane przezeń wzory przy całej swej prostocie i nowatorstwie nie przesądziły o zmianie charakteru produkcji masowej (…). Długotrwały kontakt z hutą pozwolił mu nie tylko na zgłębianie tajników obróbki na zimno. Zainteresował się również wytopem masy szkła, jego plastycznością, konsystencją, grą świateł, migotliwością uwięzionych w tworzywie pęcherzyków powietrza i wieloma innymi zjawiskami i efektami, których sposoby uzyskiwania i swoiste piękno objawiają się dopiero po długotrwałym obcowaniu z tworzywem (…)" (Paweł Banaś, Współczesne polskie szkło i ceramika, Arkady 1990, s. 12).