Martwa natura, 1949

Studia artystyczne odbył w latach 1904-09 w warszawskiej SSP. Kontynuował je w okresie 1909-10 w Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii, w latach 1911-12 w paryskiej École des Beaux-Arts oraz w 1913 r. w warszawskiej Szkole Rysunkowej. W 1921 r. poznał w Warszawie El Lissickiego, który ukierunkował jego poszukiwania artystyczne w stronę konstruktywizmu i suprematyzmu. W latach 1922-23 związał się w Berlinie ze środowiskiem awangardowych twórców. Zainspirowany wykorzystaniem nietradycyjnych materiałów w collage`ach dadaisty K. Schwittersa, oraz estetyką rosyjskiego konstruktywizmu i holenderskiego neoplastycyzmu, sformułował w 1923 r. nowatorską teorię mechanofaktury. W Warszawie Berlewi propagował poprzez własne Biuro Reklama-Mechano zasady druku funkcjonalnego. W 1928 r. artysta zamieszkał na stałe w Paryżu i poświęcił się malarstwu portretowemu, odchodząc od awangardowej estetyki. Oferowana "Martwa natura" jest znakomitym przykładem nurtu "nowego realizmu" w sztuce Berlewiego; znamienne jest zaakcentowanie walorów rysunku, delikatnego konturu obiegającego światłocieniowo modelowane płaszczyzny, a także jednorodność gładkiej faktury. Sygnatura artysty jest finezyjnie wpisana w pole plakietki przymocowanej do pustej ramy obrazu; powraca tu w zmodyfikowanej formie motyw "pracowni artysty". Do tradycji sztuki muzealnej nawiązuje też starannie zakomponowana misa z owocami i dopełniająca ją kotara w tle. Zawężona kolorystyka zdominowana jest przez brązy i zielenie ożywione akcentami oranżów i czerwieni.