TRISKELION

Urodził się we Francji w rodzinie polskich emigrantów. Do Polski przyjechał po wojnie w roku 1948. W 1958 roku obronił dyplom w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi. W latach 1957-62 był asystentem Romana Modzelewskiego i Stanisława Fijałkowskiego w katedrach Malarstwa i Kompozycji Plastycznej. W roku 1962 powrócił do Francji, gdzie w roku 1967 miała miejsce pierwsza wystawa jego prac. Jego twórczość przyjęta została z wielkim entuzjazmem. Po wystawach w Stanach Zjednoczonych, Zairze, Kanadzie, Włoszech przybył do Polski. Krytycy podkreślali wyczucie barw, subtelność, z jaka łączy jej odczucie i przez to niezwykłą ekspresywność malarstwa.
Pod postacią trójramiennej formy i otwartych ust przedstawił artysta kompozycję, której możliwości interpretacji są bardzo szerokie. Począwszy od pierwszego skojarzenia ułożenia przedramion w stosunku do ramion będzie nim swastyka. Na skutek zaanektowania symbolu swastyki przez III Rzeszę, symbol ten czasami błędnie uważa się za znak germański, a od 1944 roku nabrał cech pejoratywnych, jako jednoznacznie kojarzony z nazizmem.
Swastyka występuje jednak na całym świecie (poza Australią) od pradawnych czasów. Jedno z najstarszych malowideł z motywem swastyki pochodzi z paleolitu - ma więc około 10.000 lat. Swastykę odkrywano w znaleziskach z późnego neolitu na Bliskim Wschodzie, w późniejszych w Babilonie i u Hetytów. W epoce brązu znana była już w Troi, Mykenach, Skandynawii, później w Grecji, Italii, Chinach, Japonii. W Chinach znak swastyki i jej znaczenie sprowadzania pomyślności pojawiły się ok. 2000 lat temu, wraz ze sprowadzeniem buddyzmu z Indii. Znak ten odkryto również na palestyńskich synagogach sprzed 2000 lat. U plemion germańskich w I-IV w. n. e. pojawiła się forma trójramienna (triskelion). Do dziś wzór ten przetrwał w herbach Sycylii i Wyspy Man. Swastyka z ramionami skierowanymi w lewo (nazywana sauvastika) jest znakiem nocy i magii, emblematem straszliwej bogini Kali, żony Śiwy, (sanskr. Kali) zwanej również Maha Kali, hinduską bogini czasu i śmierci, pogromczyni demonów. W Indiach swastyka jest częstym znakiem magicznym, począwszy od Ramajany i buddyzmu. Jest godłem religijnym w dżinizmie; w nowożytnym hinduizmie pojawia się na pierwszej karcie ksiąg. Postać "prawoskrętna", naśladująca kształtem ramion ruch Słońca (widziany z półkuli północnej Ziemi), kojarzona jest najczęściej z kultami solarnymi, jako symbol ognia i Słońca (krąg promieni); jest talizmanem przynoszącym szczęście; bywała symbolem bogiń, a więc płodności. Usta widoczne w górnej partii obrazu po dłuższym oglądzie nie muszą być krzykiem a otwarciem, głośnym śmiechem. Ciekawa również wydaje się forma owalu, w którym umieszczona została kompozycja oraz sygnatura składająca się z stylizowanych na pieczęcie okręgów.